Σε καμια περιπτωση και λογω θεσεως και λογω φυσεως δεν ειμαι απο τους ανθρωπους που επενδυουν και πιστευουν σε ’’παγκοσμιες ημερες’’ και αλλες τετοιες ’’καταναλωτικες ευαισθησιες’’που οχι μονο δεν συνηγορουν στο να σκεφτομαστε τους συνανθρωπους μας με αναπηρια ,οπως τη συγκεκριμενη μερα ,αλλα αποτελουν και αλλοθι και αποποιηση των ευθυνων για τις υπολοιπες 365 ημερες.
Δεν εχω καταλαβει τι ακριβως μας υπενθυμιζει η συγκεκριμενη ημερα .
’Η μαλλον εχω καταλαβει τι πραγμα σημαινει για μας αυτη η υπενθυμιση: ειναι για την εγωκεντρικη συμπεριφορα μας ,τον τροπο με τον οποιο φτιαχνουμε ή και ανεχομαστε να υπαρχουν τα πεζοδρομια μας,τον τροπο που παρκαρουμε τα αυτοκινητα μας,τα δηθεν συμπονετικα μας βλεμματα στο δρομο,την υπεροχη μας να μπορουμε να εχουμε προσβαση σε οποιαδηποτε εκπαιδευτικη ή ψυχαγωγικη δραστηριοτητα.
Το οτι μπορουμε κατα τους καλοκαιρινους μηνες να απολαυσουμε τον ηλιο και τη θαλασσα σε αντιθεση με αυτους τους ανθρωπους που μια μερα σαν σημερα,υποτιθεται οτι σκεφτομαστε, και που δεν μπορουν να συμμετεχουν με ισοτιμο τροπο ουτε σε εξετασεις εκπαιδευτικες ,ουτε μπορουν στην πλειονοτητα των περιπτωσεων να απολαυσουν τον καφε ή το φαγητο τους σε ενα τοπο της
αρεσκειας τους.
Ειναι αυτοι που χρειαζεται να κανουν ενα ειδος off road για να πανε καθημερινα στη δουλεια τους ή σε μια βολτα και γενικα η μετακινηση τους μοιαζει περισσοτερο με survivor διαδρομη.
Αναφερομαστε σε εκεινους που σε διαφορες κοινωνικες εκδηλωσεις αρεσκομαστε να φωτογραφιζομαστε μαζι τους διχως να τους ρωταμε αν το επιθυμουν, μιας και εμεις πρεπει να κανουμε πασιφανες το προοδευτικο και ανθρωπιστικο μας προφιλ.
Ετσι λοιπον το κοινωνικο μοντελο για την αναπηρια του οποιου ειμαι ενθερμος υποστηρικτης ,τοποθετει την αναπηρια οχι στα ανικανα και μη λειτουργικα σωματα , αλλα σε ενα απαγορευτικο και καταπιεστικο περιβαλλον!
Πολλοι περιορισμοι που επιβαλλονται σε ατομα με αναπηρια δεν αποτελουν φυσικη ή και αναποφευκτη συνεπεια της οποιας ανικανοτητας τους ,αλλα ειναι προιον ενος κοινωνικου περιβαλλοντος που αδυνατει η δεν επιθυμει να λαβει υπ οψην του τα συγκεκριμενα ατομα.
Disability people international:”η απωλεια ή ο περιορισμος των ευκαιριων για συμμετοχη στην κοινωνικη ζωη της κοινοτητας σε ισοτιμη βαση με τους αλλους λογω φυσικων ή κοινωνικων φραγμων”.
Η αναπηρια ειναι μια αναμενομενη περιπτωση της ανθρωπινης ποικιλομορφιας .
Αυτοι οι συνανθρωποι μας δεν μπορει να ειναι ”αντικειμενα” φιλανθρωπιας αλλα
“υποκειμενα” με δικαιωματα.Λαμβανοντας αυτα υπ οψην η δυσλειτουργια ειναι μια ιατρικη κατασταση που οδηγει στην αναπηρια ενω η αναπηρια ειναι το αποτελεσμα αλληλεπιδρασης μεταξυ των ανθρωπων που ζουν με δυσλειτουργιες και εμποδια στο φυσικο, συμπεριφορικο, επικοινωνιακο και κοινωνικο περιβαλλον.
Το σχολειο αναπαραγει αυτην την κοινωνικη κατασκευη της αναπηριας μεσα απο το γνωσιοκεντρικο του χαρακτηρα τις μεθοδους διδασκαλιας και αξιολογησης μεσα απο τις αντιληψεις και τις αποσπασματικες γνωσεις των εκπαιδευτικων ,ακομη και μεσα απο την μορφη των κτιριακων του υποδομων.
Ακομη και στην περιπτωση ατομων με αναπηρια ,εστω και αν παραξενευτουν μερικοι, ισχυει η διαφοροποιηση λογω της κοινωνικης και οικονομικης ανεσης.
Ακομα και μεσα απο το φυλο ή τη φυλη ή την κοινωνικη ταξη και τις δυνατοτητες τους μπορει να συμβαινουν μεγαλυτεροι αποκλεισμοι στις ζωες αυτων των ανθρωπων.
Οσο πιο χαμηλα τοποθετουνται στην κοινωνικη ιεραρχια,τοσο λιγοτερη αυτονομια αποκτουν και λιγοτερες ευκαιριες προσβασης και αναπτυξης απολαμβανουν και τοσο περισσοτερο ελεγχο και λιγοτερο σεβασμο εχουν στη ζωη τους εισπρατουν.
Ολοι εμεις οι μη ΑμεΑ διεξαγουμε απεναντι τους ενα συνολο προβολων, μιας και περα απο τα καθημερινα και λειτουργικα προβληματα ,τους χρησιμοποιουμε ενιοτε και για τις θεολογικες και φιλοσοφικες μας αναζητησεις.
Ετσι εκτος απο το να τους κλεισουμε σε καποια κλινικη με αποτελεσμα τον”κοινωνικο “τους θανατο ή να τους λυπομαστε στην καθημερινοτητα και να τους περιθωριοποιουμε ,να τους στιγματιζουμε και να τους γεμιζουμε ταμπελες με διαγνωσεις και χαρακτηριστικα μειονεξιας,η αισθανομενοι ντροπη για αυτους, ψαχνουμε μεταφυσικα γιατι συνεβη αυτο σε αυτον η σε εμας (αν εχουμε καποιο συγγενη αμεα),ή οτι μας τιμωρει ο Θεος και μας δοκιμαζει ,ακομη και οταν φροντιζουμε και νοιαζομαστε για τους ανθρωπους αυτους το αναγουμε σε θεικη επιταγη και εισητηριο μας για τον παραδεισο και εξαγνισμο της ψυχης μας.