Σύμφωνα με τον ορισμό του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (1975) η ανθρώπινη σεξουαλικότητα είναι άμεσα συνδεδεμένη με την ανάπτυξη της προσωπικότητας και της ποιότητας ζωής. Η ενήμερη σεξουαλικότητα είναι μία από τις φυσικές και βασικές πτυχές της ζωής ενός ατόμου κι είναι προφανές πως η έκφρασή της αποτελεί αναπόσπαστο δικαίωμα των ανθρώπων. Τι γίνεται όμως στην περίπτωση των ατόμων με αναπηρία ; Ο έρωτας, αυτή η φυσική και απαραίτητη για την ευεξία και την εξέλιξη της κάθε ανθρώπινης ύπαρξης έκφραση δεν αποτελεί και δεν υφίσταται σε όλους σαν πραγματικότητα. Η σεξουαλικότητα και η έκφρασή της είναι σημαντική και θεμελιώδης για όλα τα άτομα ανεξαρτήτως της φυσικής, πνευματικής και διανοητικής τους κατάστασης. Ανεξαρτήτως της κάθε δυσκολίας σωματικής ή πνευματικής δυσχέρειας . Οι άνθρωποι με αναπηρία στερούνται πολύ συχνά και δεν συμμετέχουν, δεν απολαμβάνουν αυτό το ζωογόνο συναίσθημα και την ερωτική πράξη… Μάλιστα μόλις το 2017 με την σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών, οι άνθρωποι με αναπηρία κατοχύρωσαν το δικαίωμα στη σεξουαλική ζωή. Όλα τα ΑμεΑ, ασχέτως με τον βαθμό της ασθενείας που φέρουν και το ποσοστό αλλά και το είδος της αναπηρίας και έχουν έμφυτη τη ανάγκη για σεξουαλικότητα αλλά και την ενστικτώδη ανάγκη (το λιβιδικό ένστικτο) αυτό να εκφραστεί και να εκδηλωθεί. Στα ΜΜΕ ποτέ δεν απεικονίζονται τα άτομα με αναπηρία σαν ερωτικά ή σεξουαλικώς ενεργούμενα υποκείμενα. Αποτέλεσμα είναι να έχει καθιερωθεί και άτυπα να έχει δημιουργηθεί μια διαστρεβλωμένη πεποίθηση πως αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν και δεν πρέπει να έχουν σεξουαλική ζωή…. Αν πρέπει να εμφανίζονται σαν πρωταγωνιστές σε καθημερνές ερωτικές και ρομαντικές σχέσεις κι ακόμη αν «δικαιούνται» να έχουν συμμετοχή σε ενεργούμενη σεξουαλική ζωή ή να μετέχουν σε σεξουαλικές εκφράσεις, συμπεριφορές ή και ακόμη να δημιουργούν οικογένεια… Ανέκαθεν επικρατούσαν κάποιοι μύθοι για την σεξουαλικότητα των ατόμων με αναπηρία και τα στερεότυπα έχουν λάβει εξαιρετικά μεγάλο χώρο στην στάση μας . Μύθος: Τα ΑμεΑ δεν έχουν σεξουαλικότητα, ότι είναι «αιώνια παιδιά» (έχοντας παιδική όψη και συμπεριφορά)κι ότι είναι εξαρτημένα και έχουν ανάγκη προστασίας. Η κοινωνία φέρει ευθύνη που δημιουργώντας αυτό το τείχος υπερπροστασίας αλλά και το αίσθημα ντροπής για τα σώματά τους με αποτέλεσμα να αποκόπτουν τα άτομα αυτά από την εξοικείωση με τη σεξουαλική επαφή, την διερεύνηση της ίδιας τους της σεξουαλικότητάς τους, να στερούν ουσιαστικά το δικαίωμα στον έρωτα. Συνέπεια αυτής της λογικής είναι ότι τα άτομα με αναπηρία δεν μπορούν να δημιουργήσουν μία σχέση, η οποία θα βασίζεται στην ισοτιμία των συντρόφων…. Μύθος: Τα ΑμεΑ δεν είναι σεξουαλικά ελκυστικά. Τα άτομα με αναπηρία θεωρείται ότι διαφέρουν ως προς την αρρενωπότητα ή την θηλυκότητα, έτσι όπως την ορίζονται από τα κανονιστικά και ιδανικά πρότυπα ομορφιάς και εικόνας σώματος. Κυρίως μέσω των ΜΜΕ η έλλειψη της εικόνας σώματος των ατόμων με αναπηρία ενισχύεται από τη συνεχή προβολή της κανονικότητας και της τελειότητας του λεπτού σώματος και από τη σιωπηρή πεποίθηση ότι μόνο το «κανονικό σώμα» μπορεί να είναι επιθυμητό. Η εκ των προτέρων αποδοχή αυτού και η εσωτερίκευση αυτού του μηνύματος έχει ως αποτέλεσμα τα άτομα με αναπηρία πολλές φορές να προσπαθούν να κρύψουν το σώμα τους και να ντρέπονται γι’αυτό. Ωστόσο, η ψυχική επιθυμία και η ανάγκη της σεξουαλικής επαφής εξακολουθεί να υφίσταται. Μύθος: Τα ΑμεΑ δεν μπορούν να απολαύσουν μια σεξουαλική εμπειρία Έρευνες έχουν δείξει ότι οι άνδρες που φτάνουν σε οργασμό και φέρουν ελαφριά βλάβη στον νωτιαίο μυελό ανέρχονται σε ποσοστό 79%, ενώ αυτοί με σοβαρές βλάβες φτάνουν το 28%. Οι ειδικοί προτείνουν επίσης τρόπους, όπως: -Παροχή υπηρεσιών από εργάτες του σεξ -Στοματικός έρωτας -Χρήση ερωτικής γλώσσας -Χρήση ερωτικών βοηθημάτων (π.χ. δονητές χρησιμοποιούνται για επιπλέον διέγερση σε περιπτώσεις που η κινητικότητα των χεριών είναι μειωμένη) Όλα οδηγούν αποδεδειγμένα σε διέγερση, διευκολύνουν την διαδικασία της σεξουαλικής επαφής και το άτομο ικανοποιείται φτάνοντας μέχρι και σε κορύφωση. Χωρίς συμμετοχή στον έρωτα περιθωριοποιούνται, μειώνεται η αυτοπεποίθησή τους και η αυτοεκτίμησή τους και δημιουργούν πλήθος κόμπλεξ σε σχέση με το σώμα τους και την γενικότερη αυτό-εικόνα τους. Πολύ συχνά μάλιστα μπορεί να αναπτυχθούν αυτοκτονικές τάσεις αλλά και καταθλιπτικές συμπεριφορές Μύθος: Τα ΑμεΑ δεν χρειάζονται σεξουαλική διαπαιδαγώγηση. Η σεξουαλικότητα και η σεξουαλική εκπαίδευση των ατόμων με αναπηρία μπορεί να περιλαμβάνει στοιχεία όπως η ταυτότητα του φύλου, ο σεξουαλικός προσανατολισμός και η σεξουαλική συμπεριφορά. Σαφέστατα και μπορεί επηρεάζεται από τη διανοητική, συναισθηματική, ψυχολογική, σωματική, οικογενειακή, κοινωνική κατάσταση του ατόμου. Πιθανά η αναπηρία να προσθέτει έναν ακόμη καθοριστικό παράγοντα στην δύσκολη αλλά και καθοριστική για όλους μας διαδικασία της σεξουαλικής ωρίμανσης. Αναμενόμενο είναι μετά να συμβαίνουν οι ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες ή εκτρώσεις, η , παρουσία και το ενδεχόμενο Σεξουαλικώς Μεταδιδόμενων Νοσημάτων αλλά και η σεξουαλική εκμετάλλευση και η κακοποίηση. Η κοινωνία έχει δημιουργήσει την λανθασμένη πεποίθηση ότι τα άτομα με αναπηρία είναι άφυλα, ασεξουαλικά και μη ελκυστικά. Χαρακτηρίζονται, επίσης, από περιορισμένη σεξουαλική γνώση και μικρότερο αριθμό σεξουαλικών εμπειριών κατά τη διάρκεια της ζωής τους, σε σύγκριση με το σύνολο του υπόλοιπου πληθυσμού. Αυτό είναι απόρροια της αντιμετώπισης της σεξουαλικής εκπαίδευσης τους με δυσφορία, σύγχυση και αμφιθυμία, γεγονός που έχει σαν συνέπεια τον περιορισμό της σεξουαλικής συμπεριφοράς και έκφρασης των νέων με αναπηρία. Σημαντική παράμετρος : Ακόμη και στις εκπαιδεύσεις των ειδικών επαγγελματικών ομάδων που φροντίζουν για την ευημερία των ΑμεΑ ανθρώπων και πληθυσμών απουσιάζουν τέτοια κεφάλαια που να φωτίζουν και να καθοδηγούν την σεξουαλικότητα και την ερωτική ζωή αυτών των συνανθρώπων μας.. Γι’αυτό και η ισότιμη μεταχείριση δεν μπορεί να υφίσταται δίχως αυτήν την σοβαρή και ζωογόνο παράμετρο για την ζωή κάθε ανθρώπινου όντος.. Είτε δεν τους αποδεχόμαστε, είτε τους αποδεχόμαστε με τους δικούς μας κανονιστικούς όρους κάτι που στην ουσία είναι εταιροπροσδιοριστικό και φασιστικό, σκεπτόμενοι πως μόνο ένα «κανονικό» σώμα ή μόνο ένα υγιές σώμα έχει το δικαίωμα στον ερωτισμό. Η ελλιπής ενημέρωση και η απουσία σχετικών μαθημάτων από το σχολείο δημιουργούν ζητήματα, που θέτουν την σωματική και ψυχική τους υγεία σε κίνδυνο. Τα τελευταία μόνο χρόνια έχουν αρχίσει να αναγνωρίζονται τα δικαιώματα των ατόμων με αναπηρία σχετικά με τη σεξουαλικότητά τους. Η σύγχρονη σεξολογία δεν θεωρεί την έλξη προβληματική, εφόσον δεν παραβιάζονται βασικά δικαιώματα και τηρούνται συγκεκριμένες προϋποθέσεις. Σε αυτό τα τελευταία χρόνια, έχουν συνεισφέρει οι σελίδες κοινωνικής δικτύωσης και τα sites γνωριμιών, διευκολύνοντας το κομμάτι των γνωριμιών. Και τα ίδια τα άτομα αυτά έχουν αρχίσει να συνειδητοποιούν τις σεξουαλικές τους ανάγκες και να τις διεκδικούν. Όλοι έχουν δικαίωμα: -Στη σεξουαλική έκφραση -Στην αυτοδιάθεση -Στην ενημέρωση και τη σεξουαλική αγωγή -Στην ελεύθερη επιλογή του σεξουαλικού συντρόφου τους -Στην παροχή και πρόσβαση σε υπηρεσίες ψυχικής και σεξουαλικής υγείας -Στο να αποφασίζουν για τη ζωή τους