Από τις πιο "πολυφορεμενες" συμπεριφορές που καθημερινά συναντάμε σε κάθε είδους σχέσεις κι επαφές που πραγματοποιούμε...
"Να μην λέμε ποτέ αυτό που πραγματικά θέλουμε πάρα μόνο να σπαταλάμε ουσία, χρόνο και λέξεις σε κάτι που δεν είμαστε έτοιμοι ή ακόμη και ικανοί να πούμε και να επικοινωνήσουμε..."
Βολοδερνουμε σε αντιφάσεις και νοήματα χωρίς σαφή προσανατολισμό στο σκεπτικό μας, μιας και η αδυναμία, η απουσία πίστης και θάρρους να πούμε αυτό που θέλουμε σαμποτάρει εκ θεμελίων κάθε λογικό ειρμό και καταργεί κάθε αλήθεια στην έκφρασή μας!
Λίγοι άνθρωποι όμως ξέρουν τι πραγματικά θέλουν κι ακόμη λιγότεροι διαθέτουν το θάρρος και την ψυχική επάρκεια, το σθένος, την ωριμότητα θα έλεγα να το ζητήσουν!
Άλλοι χάνονται μέσα στον κυκεώνα των διφορούμενων σκέψεων τι οποίες διαθέτουν για τον ίδιο τον εαυτό τους και άλλοι που έχουν επίγνωση των ζητουμενων τους δειλίαζουν, διστάζουν και αναβάλουν συνεχώς να δηλώσουν θαρραλέα εκείνο που πραγματικά πιστεύουν.
Ξοδεύονται ανούσια λέξεις μέσα σε ατέρμονες συζητήσεις και πολύωρες αλληλεπιδράσεις χωρίς να υπάρχει κατασταλαγμενο μέσα μας το "θέλω" να επικοινωνήσουμε εκείνα που μας γοητεύουν, μας ελκύουν και όλα εκείνα που ποθουμε..
Μας εξουσιαζουν οι φόβοι μας, μας κατακλύζουν οι ανασφάλειες μας, μας κυβερνούν και μας ορίζουν κοινωνικές συμβάσεις και ταμπού, ντροπές κι αναστολές, που όλα έχουν σαν κοινό παρονομαστή και γεννησιουργο αιτία την όχι και τόσο δυνατή, αποφασιστική και ισχυροποιημενη θέληση να κατακτήσουμε τα πιο φλεγόμενα θέλω μας!!!
Και προπάντων το αποδυναμωμενο, το ανίσχυρο και πιθανά σκιώδες Εγώ μας...
Στην πραγματικότητα επειδή συχνότατα αποφεύγουμε να εκθέσουμε τον πραγματικό μας εαυτό και τα ζητούμενα του στρουθοκαμηλιζουμε διαρκώς γιατί δεν είμαστε τόσο σίγουροι για εμάς τους ίδιους!! Προτιμούμε να σιωπούμε και να καταπνιγούμε τα θέλω μας ή να φλυαρούμε άσκοπα μην έχοντας την παρρησια να ομολογήσουμε διεκδικήσουμε ότι διακαώς επιθυμούμε και να διατυπωσουμε εκείνο που στα αλήθεια διεκδικούμε...
Σαν προσωπική μας άμυνα προκαταβαλουμε τις απορρίψεις και οριστικοποιουμε δισοιωνες εκβασεις, μιας και όντας περικυκλωμενοι από ελλείψεις στην αυτοπεποίθηση μας και φόβους στην σκέψη μας, η πιθανότητα και μόνο μιας αρνητικής υποδοχής που μπορεί να έχει ένα αίτημά μας, μας είναι κάτι πολύ πιο οικείο και κοντινό στην ψυχοσύνθεση μας!
Το αναγνωρίζουν σαν δικό μας!
Έτσι άκριτα το ορίζουμε σαν αληθινό!!
Έχει γίνει ο αρνητισμός δεύτερη μας φύση και η αποτυχία κομμάτι του δέρματος μας!!!
Κάθε άλλη εξέλιξη μας φαίνεται ξένη και αποσταθεροποιει την δική μας, την προσωπική μας και εγκατεστημένη πλέον, ηττοπαθη και ηττογενη συμπεριφορά μας.. Αυτή απέναντι στον εαυτό μας!!
Στην πραγματικότητα βέβαια, δεν υπάρχει ουσιαστικά κανένας λόγος να πούμε ή να διεκδικήσουμε κάτι αν πρώτα δεν είμαστε σίγουροι για το τι θέλουμε κι αν δεν είμαστε έτοιμοι και κατασταλαγμενοι για το πόσο πολύ το θέλουμε και φυσικά αν δεν έχουμε την αυτοπεποίθηση και το θάρρος να το ζητήσουμε!
Όταν όμως ξέρουμε την αξία μας και την έχουμε πιστοποιήσει μέσα από αυτογνωστικά και αυτοκριτικά και δίκαια φιλτραρισματα σε κάθε περίπτωση έχουμε γνώση των πιθανοτήτων επίτευξης των ζητουμενων και των απαιτήσεών μας.
Όμως η ανυπαρξία θάρρους μας περιορίζει και νοθευει για να να μην πούμε καταργεί κάθε ειλικρινή και με ευθύτητα παρουσίαση των "θέλω"μας.
Δεν διαπραγματευομαστε σε καμία περίπτωση μια εύστοχη και με μεγάλες πιθανότητες στοχοθετημενη διεκδίκηση αυτών των "θέλω"...
Εξάλλου αν το σκεφτούμε καλύτερα το πως είμαστε, το πως υπάρχουμε διαμορφώνεται αποφασιστικά και καθοριστικά από το πώς σκεφτόμαστε, από το τι θέλουμε... Και το αντίστροφο!!!
Άλλωστε πολλές, παρά πολλές φορές στη ζωή μας θα χρειαστεί να δοκιμαστούμε...
Θα γνωρίσουμε και επιδοκιμασιες αλλά και απορρίψεις...
Αλλά ποτέ αυτές δεν θα πρέπει να ασκούν τέτοια επιρροή κα να είναι τόσο δραστικές πάνω μας έτσι ώστε να θέσουμε εν αμφιβόλω το δυναμικό και το περιεχόμενο του εαυτού μας... Του τι πραγματικά είμαστε... Να μην μπορούν να κλονισουν την πίστη για τον εαυτό μας!!!
Μπορούμε ευθαρσώς να ισχυριστουμε ότι η αντιμετώπιση, δηλαδή η υποδοχή, το πως εισπράττουμε, οι σκέψεις μας για μια αρνητική εξέλιξη καθορίζουν πολύ περισσότερο τον εαυτό μας και την ενδοσκοπικη μας ύπαρξη πάρα το 8
ίδιο αυτό καθαυτό το γεγονός!!!!
Η σκέψη περί των πραγμάτων είναι πιο ουσιαστική από τα ίδια τα πράγματα !!!!
Άρα ορίζουμε πολύ περισσότερα από αυτά που νομίζουμε... Έχουμε τη δυνατότητα να ελέγξουμε την τροπή των πραγμάτων...
Αρκεί να ελέγχουμε και συνειδητά να ορίζουμε τον εαυτό μας!!!
Η καλή σχέση με τον εαυτό μας, όχι μόνο ξεκαθαρίζει το μέσα μας και διαλευκάνει το εγώ μας αλλά αποτελεί και ευοίωνο σημάδι για πετυχημένες και έγκαιρες στοχεύσεις στις επιδιώξεις μας!
Η διαφοροποιος και πολυσήμαντη ποιότητα έγκειται στην αυτογνωστικά μας ικανότητα!!!
Από κει ξεκινούν όλα... Κι εκεί καταλήγουν!
Η ζωή άλλωστε φέρεται καλά στους τολμηρούς και στους θαρραλεους αλλά όχι δειλους και τους φοβιτσιαρηδες και φυσικά όχι στους αιθαιροβαμωνες και τους ναρκισσιστές.