Οι αληθινές αναπηρίες...

Η πρωτη ματια και η πρωτη αποψη για ενα γεγονος,για εναν ανθρωπο υπαγορευεται απο αυτο που βλεπουμε σαν επιφανεια,σαν αποτελεσμα απο "ετοιμες φορμες"που εχουμε εγκατεστημενες στο νου μας και ειναι συνηθως στερεοτυπικες ιδεες και επιφανειακα και φαινομενικα ιδεολογηματα, που ποτε δεν εισερχονται στην ουσια και στις ιδιαιτερες συνθηκες καποιου γεγονοτος... Τουναντιον οταν εξεταζουμε μια πραγματικοτητα λαμβανουμε υποψιν μας κι αλλους παραγοντες και παραμετρους και συντελεσμενα γεγονοτα που εχουν επηρεασει ή και εχουν επηρεαστει απο το καθε συμβαν και χρησιμοποιωντας λειτουργιες οπως η κριτικη σκεψη,η ενσυναισθηση,η αναλυση του περιβαλλοντος και των συνισταμενων του, δημιουργησαν αυτο που εξελισσεται μπροστα στα ματια μας!

Ετσι πολλες φορες παρατηρουνται ελλειματα στην οπτική αντίληψη και σε αλλες γνωστικές μας λειτουργίες... Γιατι η αντίληψη είναι η ερμηνεία των πληροφοριών που παρέχονται από τις αισθήσεις μας για το περιβάλλον... Ομως στην πραγματικότητα, η ερμηνεία που κάνουμε εξαρτάται από τις γνωστικές μας διαδικασίες και τις προηγούμενες γνώσεις μας ή δεδομενες αντιληψεις που εχουμε για ενα θεμα η μια κατασταση...

Ετσι η οπτική αντίληψη μπορεί να οριστεί ως η ικανότητα να ερμηνεύουμε τις πληροφορίες που εχουμε μεσω της ορασης και των προηγουμενων εμπειριων αυτης! Ο εγκέφαλος και οι νευρωνικές του συνδέσεις ενισχύονται με τη χρήση των λειτουργιών που εξαρτώνται από αυτά. Έτσι, αν ασκουμε συχνά την οπτική αντίληψη με πολυποικιλα ερεθισματα, οι συνδέσεις του εγκεφάλου και των δομών του που εμπλέκονται στην γενικοτερη αντίληψη θα ενισχυονται διαρκως και θα βαινουν πιο διεισδυτικα στην επικαιροποιηση τους! Οταν τα μάτια μας στέλνουν πληροφορίες στον εγκέφαλο, οι συνδέσεις θα είναι ταχύτερες,πιο πολυπλοκες και ενδελεχεις και πιο αποτελεσματικές, βελτιώνοντας δομικα την οπτική και την αντιληψη που θα εχουμε για προσωπα και καταστασεις! Ισως και να υπάρχει, περα από τα απλα φαινομενα, μία “αλλη πραγματικοτητα”, η οποία δεν συνειδητοποιείται συνήθως,ουτε γινεται ευκολα αντιληπτη, γιατί οι περισσότεροι ανθρωποι αναμεσα μας υποστηρίζουν σθεναρα ότι η ύλη είναι η μόνη πραγματικότητα... Το πως ομως θα δει κάποιος τον κόσμο εξαρτάται από το πώς είναι ο ίδιος!!! Κάποιος που δέχεται ως βάση της συλλογιστικής του τον αυστηρα εξωτερικο χαρακτήρα των πραγμάτων, θα μείνει απλα στην επιφανειακη θεαση του! Ομως την ουσιαστικη σημασία στα πραγματα την καθορίζει το νόημα που τους δίνει ο ιδιος ο ανθρωπος!!!

Η εικόνα του κόσμου εξαρτάται από την εικόνα την οποία εμείς θέτουμε σ΄ αυτόν!!! Οταν καποιος αρνείται την ουσιαστικη εικονα του εαυτου του δεν μπορει να προσφερει στην αντιληψη της πραγματικοτητας...

Ομως το πιο ουσιώδες χαρακτηριστικό μας ως άνθρωποι είναι η κοινωνική μας φύση! Είμαστε κοινωνικά όντα κι εχουμε την ανάγκη να αλληλεπιδρούμε και να επικοινωνούμε με άλλους ανθρώπους. Σαφως και ο καθένας από μας όμως έχει τις δικές του μοναδικές εμπειρίες και μνήμες. Την δική του υποκειμενική οπτική γωνία και αντίληψη για τη ζωη και τα πραγματα... Αν αποτύχουμε να το λάβουμε αυτό υπόψιν μας, τότε σίγουρα θα αποτύχουμε να επικοινωνήσουμε αποτελεσματικά ο ένας με τον άλλον και να συνυπαρχουμε σε κοινους στοχους και οραματα...

Αν το έχουμε όμως αυτό υπόψιν μας νομίζω πως μπορεί να γίνουμε λίγο καλυτεροι συνεργατες, πολυ καλυτεροι φίλοι,παρα πολυ καλυτεροι συντροφοι. Σαφως το πλαισιο και η μνημη ειναι καθοριστικοι για την αντιληψη μας παραγοντες! Κι εδω μπαινει το προφανες και καιριο ερωτημα...

Ποιο από τα δυο αποτελει αληθινη αναπηρια αραγε;

Η απώλεια της ακοής ή της όρασης ενός ανθρώπου... ή η μη κατανόηση του ότι δεν είναι δυνατό να είμαστε οι κάτοχοι της μιας και μοναδικής αλήθειας; ή οτι δεν ειναι θεμιτο να επιμενουμε και να επιβαλλουμε την γνωμη μας οσο κι αν πιστευουμε σε αυτην; ή η αποτυχια μας να μπορουμε να μπαινουμε στην θεση του αλλου και να συναισθανθουμε τις δυσκολιες του; ή η απορριψη και η τυφλη επιθετικοτητα σε οτι δεν μας μοιαζει και δεν μας ταιριαζει; ή η μεγαλη ευκολια στο να κατακρινουμε τους αλλους διχως ποτε να αυτοαξιολογουμαστε;