Αν θελήσουμε, δεδομένων των ιδιαίτερων συνθηκών που ζούμε τους τελευταίους μήνες, ο κοινωνικός έλεγχος διενεργείται μέσα στο σπίτι μας από τα ΜΜΕ και σε μείζονα βαθμό από την τηλεόραση.
Και από τις παρενέσεις και τις οξείς υποβολές της ωθουμαστε σε συγκεκριμένες ενέργειες και κινήσεις.
Τις οποίες φυσικά σήμερα πιο πολύ από ποτέ ελέγχουν όλο και πιο λίγοι και οι οποίοι κατέχουν σε αποκλειστικοτητα την είδηση και τον τρόπο σερβιρισματος της.
Το μονοπώλιο της γνώσης και της πληροφόρησης.
Υπό την προστασία βέβαια του κράτους και των κυβερνητικών αξιωματούχων, ισχυρίζονται πως είναι οι αποκλειστικοι κάτοχοι της ευτυχους στάσης ζωής κι επιβάλλοντας αυτή την μαγική συνταγή στο μεγάλο κοινό και τον ενδυκνυομενο κι ευδικιμο τρόπο ζωής.
Το πλατύ κοινό, όλοι εμείς, δεν δικαιούμαστε καμία συμμετοχή και καμιά απάντηση, γνώμη πάρα μόνο χειραγωγουμαστε, αφού με τον τρόπο αυτό εξασφαλίζουν να μην μιλούν οι άνθρωποι μεταξύ τους πάρα μόνο να ακούνε εβρισκομενοι σε πλήρη απομόνωση.
Από τα ΜΜΕ και συγκεκριμένα από την τηλεόραση εκφερονται απόψεις επί παντός επιστητού και αποτελώντας τον ελεγκτικό μηχανισμό της οποιασδήποτε εξουσίας πάνω στην κοινωνική ζωή (Bordillard).
Εμείς σαν πελάτες πλέον, καταναλώνουμε ένα σωρό άχρηστες και πολλές φορές αιολες κι αμφιλεγόμενες ως προς την εγκυρότητα τους, πληροφορίες, σε βιομηχανικής παραγωγής ρυθμούς, οι οποίες και διαμορφώνουν τις τάσεις και τις οπτικές ακόμη και στον πιο απίθανο κι ασήμαντο τομεα της καθημερινότητάς μας.
Η προσωπική μας ανεξαρτησία και εν δυνάμει αυτονομία είναι υποθηκευμενες από τον διενεργουμενο κοινωνικό έλεγχο των ΜΜΕ και την χειραγώγηση από τα μονοπώλια της πληροφορίας.
Κατά το δοκούν, ανοίγουν και κλείνουν κι επιλεκτικά διαχειριζονται την στρόφιγγα της ενημέρωσης αποφασιζοντας για μας, χωρίς εμάς, για το τι θα ήταν χρήσιμο να μάθουμε και τι όχι .
Δομουν καθημερινά το δικό τους μοντέλο διαβίωσης και συμπεριφοράς κι εγκαθιστούν, μέσα από την συγκεκριμένη διαδικασία κοινωνικοποιησης τα σχέδια και τα ζητούμενα των μονοπωλιακων ΜΜΕ.
Με την βοήθεια ενός κακοπληρωμενου στρατού εντεταλμενων
δημοσιογραφισκων, κυρίως νέων κι απειρων, αλλά και με την αμέριστη λόγω και έργω, συμπαράσταση και καθοδήγηση των κυβερνώντων που διαμορφώνουν στα μέτρα τους την κοινή γνώμη ουσιαστικά κατασκευάζοντας την πραγματικότητα.
Αποπροσανατολιζουν,επιλεκτικά τονίζουν και εσκεμμένα μεγαλοποιουν ή
αποδυναμώνουν κι ελάχιστοποιουν σε μια προσπάθεια ελέγχου της σκέψης και δημιουργίας συγκεκριμένης ατζέντας, διαμορφώνουν στερεότυπα μεταχειριζομενοι λογικά άλματα, δαιμονοποιοντας κάποια αντίθετη άποψη και κάθε κριτική σκέψη
Με την απόπειρα χειραγώγησης και μεταχειριζομενοι μεθόδων κακοποίησης της αλήθειας επιχειρούν τον πλήρη έλεγχο των πολλών με την κρατικά συνεπικουρια και προσπαθούν να μετατρέψουν τους πολίτες σε μάζα με όλα τα χαρακτηριστικά αυτής…
Δηλαδή ένα τσούρμο άβουλων, παθητικων κι ευκολοπιστων ατόμων στα πλαίσια μιας όσο το δυνατόν πλήρους ομογενοποιησης χωρίς ανάγκες, με ελάχιστα ζητούμενα και παθητικοποιημενοι να εκλιπαρουν για τα ελάχιστα στο όριο επιβίωσης.
Οι τηλεθεατές γίνονται απρόσωποι δέκτες κι ερμαια στον φόβο που με μαεστρία και τεχνιεντως διδαχθούν στην κοινωνία μεταχειριζομενοι υπεραπλουστευτικα, στην λογική του άσπρου μαύρου, και κουνώντας το δάχτυλό επιδεικτικά να χλευαζουν κάθε αντίθετη άποψη που έχει ουσία και κάθε κριτικό αντίλογο, αποφασιζοντας για την ορθότητα της μιας και μοναδικής αλήθειας!!
Της οποίας βέβαια είναι αποκλειστικό και μάλιστα ισόβιοι ιδιοκτήτες.
Οι άνθρωποι που σχετίζονται με τον μηχανισμό ενημέρωσης στην ουσία αποτελούν το μακρύ χέρι της εξουσίας, μια αόρατη πλην όμως ισχυρή κι αλάνθαστη κυβέρνηση.
Σαν ένα άλλο είδος σχολείου που μας επιβάλλουν να παρακολουθήσουμε, η τηλεόραση, το ραδιόφωνο, οι εφημερίδες δεν μεταδίδουν πληροφορίες παρά μόνο τις κατασκευαζουν και επιλέγουν τον χρόνο και τον τρόπο που όλοι οι άλλοι, εμείς, θα καταναλώσουμε!
Ότι ειδήσεις που καταναλώνουμε διαμορφώνει και τον τρόπο με τον οποίο σκεπτόμαστε!!
Ο επιμελημενος τρόπος και ο τεχνιεντως επιλεγμένος χρόνος στον οποίο θα εκφωνηθουν ή θα ανακοινωθούν οι ειδήσεις αποτελούν το εργαλείο εκείνο με το οποίο θα προσπαθήσουν να καταστεί ο πολίτης απλά υπήκοος…
Χωρίς να μιλά με τους συνανθρώπους του και υιοθετοντας έναν αυτιστικό τρόπο σκέψης και ύπαρξης που βοηθά όσο τίποτε άλλο στην ευοδωση των ζητουμενων τους!
Ο κοινωνικός έλεγχος είναι κάτι που κατά την διαδικασία κοινωνικοποίησης μας παίρνει πολλές και διακριτές μορφές.
Μπορεί να είναι προληπτικός ή κατασταλτικος, αρνητικός ή θετικός και να παίρνει την μορφή κυρώσεων ή επιβραβευσεων.
Ο τυπικός αυτός κοινωνικός έλεγχος διενεργείται από επίσημους φορείς(αστυνομία, δικαστήρια) κι έχει να κάνει με την παραβίαση των νόμων.
Ο άτυπος κοινωνικός έλεγχος διενεργείται από τα μέλη σε κοινωνικές ομάδες στις οποίες συμμετέχουμε.
Γενικότερα ο κοινωνικός έλεγχος είναι το σύνολο των μηχανισμών που η κοινωνία χρησιμοποιεί για να γίνουν αποδεκτές οι αξίες της και να εφαρμοστούν οι κανόνες μιας πιο εύρυθμης λειτουργίας της από τα μέλη της.
Με στόχο την μεγαλύτερη δυνατή απουσια αποκλισεων προσβλέπει στην ομοιομορφία σκέψης και δράσης και την επίτευξη κοινωνικής ειρήνης.
Στον άτυπο, μη θεσμοθετημενο κοινωνικό έλεγχο που στηρίζεται στην αποδοχή της ομαλής συνύπαρξης στα πλαίσια ηθών αξιών, παραδόσεων και γενικά αποδεκτών προτύπων συμπεριφοράς μιας κοινωνίας ο άνθρωπος δημιουργεί συν τω χρόνο το δικό του σύστημα ελέγχου…
Τον αυτοέλεγχο!
Είναι το σύνολο των προσωπικών φραγμων που τα ίδια τα άτομα θέτουν στον εαυτό τους άλλοτε από τον φόβο της τιμωρίας ή της αποδοκιμασίας και άλλοτε γιατί άλλοτε γιατί οι ίδιοι έχουν αποδειχθεί τους κανόνες και τις αξίες της κοινωνίας στην οποία ζουν.
Άλλωστε η κοινωνικοποιηση είναι μια συνεχής διαδικασία, μια πορεία κοινωνικής μάθησης που πραγματοποιείται αδιάλειπτα καθολη την διάρκεια της ζωής ενός ανθρώπου…
Η δια βίου αυτή εξελικτική διαδικασία θα μας φέρει ενώπιον πολλών και. διαφορετικών ρόλων από τους οποίους θα προκύψει η ενδυνάμωση της επίγνωσης των δικαιωμάτων και των υποχρεώσεών μας και θα δημιουργηθούν εκείνες οι συμπεριφορές που αυτοί οι ρολοι θα επιτάσσουν.
Σήμερα αντί του όρου "κοινωνικός έλεγχος" χρησιμοποιούμε τους όρους κοινωνική ένταξη, πρασαρμογη κι ενσωμάτωση… Λέξεις που κατευθείαν σου δημιουργούν αρνητική στάση και με δόλο τοποθετούν ενοχικα συναίσθηματα σε όποιον δεν ενσωματώνεται ακριτα, θέτοντάς τον ουσιαστικά απέναντι από το κοινωνικό σύνολο.
Κάθε άνθρωπος σαν μοναδικότητα θα κληθεί να ικανοποιήσει τις κοινωνικές επιταγές με τον δικό του ξεχωριστό τρόπο.
Είναι σημαντικό να τονιστεί ότι όσο πιο αποτελεσματικοι είναι οι μέθοδοι κοινωνικοποιησης που από παιδιά γευόμαστε τόσο πιο μόνιμος, συνειδητοποιημένος, ειλικρινής, κριτικός και σχολαστικός είναι ο εσωτερικός μας κοινωνικός έλεγχος (αυτό έλεγχος).
Κι εκεί πρέπει να σωθεί το μεγαλύτερο βάρος στην συνεχή διαδικασία διαπαιδαγωγησης και θα δημιουργήσει αξιόπιστα και σταθερά αποτέλεσματα .