ΜΙΑ ΟΜΟΡΦΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΠΑΡΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΜΟΡΦΗ ΤΕΧΝΗΣ...ΜΙΑΣ ΕΡΩΤΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗΣ!

Στην εποχή που οι μοναξιές των διαλόγων αποκτούν επικίνδυνα χαρακτηριστικά.... Την ωρα που εχει γινει σε πολυ κοσμο αγαπημενη συνηθεια ο ανελαστικος και ακαμπτος λογος... Που οι υβρεις κανουν πιο πολυ εντυπωση απο τις εκφρασεις με κρυμμενα νοηματα... Στις εποχες που οι παραλληλοι μονολογοι τεινουν να αναβαθμιστουν σε συνηθη πρακτικη επικοινωνιας... Και η ευκολια της ατακας και της εξυπναδας κλεβει την παρασταση απο την συγκροτημενη προταση... Που κενοι ανθρωποι νομιζουν οτι να μιλας σωστα και με λογικη συναφεια σε οτι λες υποδυεσαι η ακομα χειροτερα μπορει να εισαι κουλτουριαρης.... Σε μια χωρα που ο ουσιαστικος διαλογος σπανιζει δινοντας την θεση του σε κραυγες και διχως λογο τυφλες αντιπαραθεσεις... Τη στιγμη που η ξυλινη γλωσσα επικρατει και εν πολλοις διδασκεται ως προσον ικανο να κανεις καριερα... Στην περισταση που ζουμε το οτι ακομη και "οι τοιχοι εχουν αφτια" παρα το σωστοτερο "τα αφτια εχουν τοιχους"... Στη φαση που παντου γυρω μας υπαρχουν θορυβοι και φασαρια και ολο και λιγοτερο μπαινουν οι λεξεις στην σειρα που τους αρμοζει και την μουσικοτητα που βγαζουν... Στις κοινωνικες επαφες μας που συνεχεια μιλαμε αλλα ποτε δεν συνταιριαζουμε τις λεξεις με συναισθηματα και απο τις λεξεις μας απουσιαζει η ψυχη.... Στο συναπαντημα μας που ενω εκφραζουμε τις ιδιες ακριβως προτασεις με τον συνομιλητη μας καταλαβαινουμε εκ διαμετρου αντιθετα πραγματα... Που ολο και περισσοτερο νοουμε αλλα σπανια συννενουμε και συννενοουμαστε.... Που αποφευγουμε την βλεμματικη εποχη κατα την διενεργεια του διαλογου... Που φοβομαστε να νοησουμε αλλα αμεσως σπευδουμε να παρανοησουμε.... Που η υποκρισια και η παραπλανηση βαφτιζεται ταλεντο στο να ξερεις να ελιχθεις και να επιβιωσεις,εχοντας τα καλα με ολους... Σε περιπτωσεις που οι λεξεις σταζουν αιμα κι εμεις θεωρουμε οτι απλα ειναι υπερβολες και προστρεχουμε να βγαλουμε τρελο, ψευτικο και παραλογο οτι εμεις δεν καταλαβαινουμε... Οταν και οι λεξεις εχουν χασει το νοημα τους ντυμενες με επιφανειακα και ψευτικα στολιδα οντας στην πραγματικοτητα γυμνες... Σε πομπωδης εκφρασεις απο ανθρώπους μικρους να τις υπηρετησουν και πολυ περισσοτερο να αγωνιστουν γιαυτες... Που ενω τονιζουμε και δινουμε εμφαση στα λεγομενα υστερουμε τραγικα στην κατανοηση των δυνατων εννοιων που τα χαρακτηριζουν και ουτε λογος για την υπερασπιση τους.... Που ενω σε λεπτο μπορουμε να κρινουμε και να κατακρινουμε αποφευγουμε σθεναρα να σκεφτουμε.... Προσποιουμαστε οτι εκφραζομαστε για συναισθηματα χωρις καν να δονουμαστε μεσα μας... Που δινουμε πολυ περισσοτερη σημασια στα γελια και τα χαχανα παρα στον εκ βαθεων αναστεναγμο... Και που οι λεξεις μας ειναι κουφιες απο ζωη,δεν περιεχουν εμπειριες,ουτε βγαινουν απο βιωματα... ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΣΥΓΚΥΡΙΑ ΜΙΑ ΟΜΟΡΦΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΠΑΡΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΜΟΡΦΗ ΤΕΧΝΗΣ...ΜΙΑΣ ΕΡΩΤΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗΣ!!!