Δεν υπαρχει ανθρωπος σε ολα τα πλατη και τα μηκη αυτου του πλανητη,απο τον καιρο που αυτο το πλασμα εμφανιστηκε και υπαρχει,που να μην εκτελεσε με οποιονδηποτε τροπο και με οποιαδήποτε έννοια ,αυτο που ονομαζουμε προσευχη!
Απο τις πλεον αρχαιες κοινωνιες εχουμε συλλεξει πληροφοριες για την εκστατικη αυτη στιγμη, την ιερή στιγμή της επικλησης του Θειου, με οποια μορφη και εννοια να εχει αυτο.
Ακομη και σημερινοι ανθρωποι οι οποιοι δηλωνουν αθεοι και ζουν και σκεφτονται με αυτο τον τροπο,δεν υπαρχει περιπτωση να μην εχουν στην ζωη τους στιγμες εσωτερισμου,πνευματικης ενωσης με τον υπερβατικο τους εαυτο που βρισκεται μεσα τους και ταυτοχρονα αποτελει μερος ενος ολου ενωτικου, που περιλαμβανει καθε μορφη ζωης και υπαρξης σε ολοκληρο το γαλαξιακο μας συστημα.
Ο ανθρωπος ενισχυει την αυτοσυγκέντρωση του και το αισθημα συμπονιας ενω ταυτοχρονα ηρεμει τις περιοχες του αγχους και του φοβου,μειωνοντας τα αρνητικα και εγωκεντρικα του συναισθηματα (νευροθεολογια).
Μεσα στην προσευχη κρυβουμε ολη την εσωτερικη και ψυχικη μας διαρθρωση και τα πηγαινε/ελα των ψυχικων μας διαδρομων στις πιο ενδομυχες και ενδοσκοπικες ματιες και τους οριζοντες του νου φτανοντας στα βαθη της πιο ωριμης μας περισυλλογης και της καλυτερης εκφρασης του εαυτου μας.
Με την ψυχοδυναμικη της πιστης και της προσευχης ή οταν το ατομο γνωριζει οτι προσευχονται για αυτο,αυτοματα διεγειρεται ολοκληρο το ενδοκρινολογικο του σύστημα και η ηρεμιστικη επιδραση της προσευχης κατακλύζει τον εγκεφαλο μας.
Αυτη η ιερή στιγμή για καθε ανθρωπο,πιστο η μη, η ωρα της προσευχης και της πληρους ανυψωσης του σε σκεψεις, ενωσεις και συλλογιστικες για καποιο χρονικο διαστημα τα ατομα απεμπολουν την ανθρωπινη τους υποσταση,αφηνουν πισω τις κοινες και λογικες δομες του εγκεφαλου και λειτουργουν σαν πλασματα που δεν εχουν αναφορες σε χρονο,χωρο αλλα βρισκονται αιωρουμενα σε εναν απεραντο γαλαξια σαν μικρα αστερακια που συνομιλουν με αλλα αστερακια σε μια καποια σχισμή του αιωνιου και παντοτινου χρονου.
Με αυτην την αοριστη και αχρονη περιγραφη θελω να δειξω πως η προσευχη, η πιστη, η πνευματικη εξυψωση και ηθικη υπερβαση του ανθρωπου που προσεύχεται δεν εχει να κανει σε καμια περιπτωση με συγκεκριμενες θρησκειες, δεδομενα τελετουργικα, ουτε με λατρευτικους χωρους στους οποιους πρεπει να διεξαγεται.
Κι αυτο γιατι η προσευχη ειναι ενα ταξιδι στα πιο μυχια ενδοτερα μας και ασυνειδητα μας μερη με τα οποια ερχομαστε σε επαφη, κοιταζοντας ταυτοχρονα και προς τα μεσα μας και υψωνοντας το πνευμα μας προς τα εξω μας.
Ειναι η απολυτη στιγμη εξωστρεφειας και εσωστρεφειας ταυτοχρονα, με κυριο και ομοιο γνωρισμα το βαθος προς τα μεσα και το πλατος προς τα εξω,το ανοιγμα δηλαδη της ψυχης μας διαπλατα με ευλαβεια και σεβασμο. Εχει να κανει με τις μεγαλες στιγμες του καθε ανθρωπου που υποβάλλοντας τον εαυτο του σε μια τετοια βαθια εσωτερίκευση και μια τετοια μεγαλη εξωτερικευση,φτανει σε επιπεδα θεωσης και συνομιλίας με το συμπαν και την απεραντοσύνη,της οποιας αποτελει ενα ελαχιστο μερος με συγκεκριμενο χρονο παρουσιας σε αυτη.
Προσωπικα θεωρω πως η ωρα της προσευχης ειναι οτι πιο ιερο για ολους τους πολιτισμους,για ολες τις θρησκειες και για ολους τους ανθρωπους σε αυτον τον πλανητη ανεξαρτητως καθε διαχωρισμου απο φυλο,φυλη,χρωμα,πατριδα,γενια,ηλικια, και οτιδηποτε αλλο μπορει να κατηγοριοποιήσει τους ανθρωπους.
Δεν ειναι λιγοι αυτοι που πιστευουν,αναμεσα τους κι εγω, πολυ στις ιαματικες και θεραπευτικες δυναμεις που παραγονται κατα την διαρκεια της προσευχης.
Την υπερβαση του εαυτου μας αλλωστε, μπορουμε να την συναντήσουμε στα θεμελια καθε θρησκειας που εχει εμφανιστει ανα τους αιωνες,οπως μας πληροφορει ο Μπρικ Τζονστοουν, ο οποιος ειναι καθηγητης ψυχολογιας στο Μιζουρι των Ηνωμενων Πολιτειων. Και οτι οι προσευχες ειναι πνευματικες εμπειριες του ανθρωπου,οι οποιες προερχονται απο τις υπερβασεις του Εγω μας και εχουν νευροψυχολογικη βαση.
Επομενως ολοι οι ανθρωποι ανεξαρτητως θρησκειας,ακομη και οι αθεοι που δεν εχουν συγκεκριμενα θρησκευτικα πιστευω, ζουν και βιωνουν στον εγκεφαλο τους τις ιδιες νευροψυχολογικες λειτουργιες κατα την διαρκεια των πνευματιων αυτων εμπειριων τους (σαν την προσευχη),οπως ειναι οι υπερβατικες καταστασεις, τα συναισθηματα ενωσης με ολο τον κοσμο, της ανυψωσης του εαυτου τους και της ενωσης τους με τα Θεια και το Συμπαν.
Ειναι σαφες οτι αυτα τα συναισθηματα τα εκστατικα και τα γεματα δεος οδηγουν τον ανθρωπο μακρια απο τον εγωκεντρισμο του και του χαριζουν περισσοτερη ψυχικη υγεια και ηθικη ευεξια. Μια εξοχως απελευθερωτικη γαληνη και μια καθαρση!
Σε αυτην την διαδικασια και μεσω των διαγνωστικων νευροαπεικονιστικων μεθοδων,οπως μαγνητικης τομογραφιας του εγκεφαλου( MRI ) ή αξονικης τομογραφιας(CT), που εχουν αποτυπωθει την δεδομενη στιγμη της προσευχης εμπλεκονται μερη του εγκεφαλου οπως ο δεξιος βρεγματικος λοβος,που σχετιζεται με τις εκδηλωσεις ηθελημένων κινησεων την χρηση αντικειμενων,τη συνθεση πληροφοριων που προερχονται απο τις αισθησεις.
Εχουν δηλαδη να κανουν με τον πραγματικο κοσμο, τον κοσμο των αισθησεων, τον χειροπιαστο,ειναι σε θεση να ελεγχουν την απτικη μας αντιληψη της αφης (οτι βλεπουμε και οτι πιανουμε) αλλα και μας δινει πληροφοριες για το σωμα μας το οποιο μπορουμε να ξεχωρισουμε εναντι αλλων πραγματων στον χωρο,δηλαδη τη σωματογνωσια,να αναγνωρίζουμε δηλαδη οτι το σωμα ειναι δικο μας.
Με την διενεργεια της προσευχης ολα τα παραπανω γνωρισματα καταργουνται μονομιας και ο ανθρωπος σκεφτεται αφαιρετικα και αοριστα, δεν περιοριζεται απο τις αισθησεις του και τα χαρακτηριστικα του συγκεκριμενου μερους του εγκεφαλου του αλλα απεμπολει για αυτες τις στιγμες την πραγματικοτητα του κοσμου με το σωμα του να γινεται ενα με ολο την υπολοιπη υλη.
Χανεται δηλαδη μεσα στο ασυνειδητο του,γινεται ενα με το συμπαν και εξυψώνει την νοηση του σε εξωπραγματικα επιπεδα που δεν ειναι δυνατον να εξηγηθουν και να κατανοηθουν μεσω των αισθησεων και των γνωσεων που η επιστημη γνωριζει για αυτες μεχρι σημερα.
Ο ανθρωπος που προσεύχεται συνομιλεί με τον καλυτερο του εαυτο ,το Υπερεγω του,το Θειο Εγω του, ερχεται σε επαφη και “ανοιγει διαλογο”με το συμπαν και προσπαθει να το παρει με το μερος του και να κερδισει την ευνοια του σε καθε προβλημα που αντιμετωπιζει.
Σε τουτο το διαλογο του ανθρωπου με το Θειο,οι αισθησεις χανονται και το μονο που υφισταται σαν συνθηκη και σαν γεγονος ειναι η δυναμη της σκεψης του ανθρωπου που πηγαζει απο το πιο μεγαλο παρελθον και το πιο μακρινο του μελλον, ολα αυτα συμπτυγμενα σε μια στιγμη ,σε μια ανασα,σε μια πνοη,σε μια πιστη…
Η ιαματικη και ευεργετικη φυση της προσευχης εχει πολλακις αποδειχθεί και σε πιστους (θρησκους) και σε απιστους(μη θρησκους).
Ειναι τεραστια η δυναμη της πιστης που ολοι οι διαπρεπεις και ορθολογικα σκεπτομενοι επιστημονες την εχουν παραδεχτει ,αφου η προσπαθεια του ανθρωπου να προσεγγισει την θεωση, μονο μυθικα και εξωπραγματικα αποτελεσματα μπορει να επιφερει. Αλλωστε ενα τοσο τεραστιο σε ογκο ψυχικο φορτιο που εκεινη την στιγμη εκφραζεται και διαχέεται μπορει να πετυχει αδιανοητα αποτελεσματα,με βαση την πραγματικοτητα μας.
Η ενεργεια την στιγμη της προσευχης βρισκεται σε οργιωδη κινηση και υπαρξη αφου ο ανθρωπος βιωνει μια κατασταση πληρους ηρεμιας, μιας αισθαντικοτητας αλλοκοτης και πρωτογνωρης, μιας απιστευτης ισορροπιας και μιας εσωτερικης πληροτητας ωριμης. Τα συναισθηματα αυταρκειας κατακλυζουν και κυριαρχουν.
Η αισθηση της απολυτης ομοιόστασης και της ελαφροτητας που βιωνει το σωμα με το πνευμα μουδιασμενο και ανυψωμενο σε ολοκληρωτικες ευτυχίες και απιστευτες ομορφιες ειναι το ταξιδι της προσευχης!
Ο βαθυτερος εαυτος μας και η καλυτερη του εκδοχη, το πλεον ολοκληρωμενο μας Εγω που κατακτα ιδεωδη και ιδανικα μεγεθη .
Το Υπερεγω μας ,το ασυνειδητο, οι υψιστες ηθικες μας αξιες,οι υπερβασεις του Εγω μας αλλα και ολες οι απωθημενες μας εμπειριες και τα ονειρα μας λαμβανουν μερος στις προσευχες μας.
Το “πολιτιστικο μας Υπερεγω” βρισκεται σε καταργηση με την προσευχη αφου δεν υπαρχουν συνορα στην πιστη και στις προσευχες παρα μονο διαφοροποιησεις μεταξυ των θρησκειων. Η πιστη στον ανθρωπο ειναι ενιαια σε ολο τον κοσμο ...οπως και η προσευχη!
Ο εγωκεντρικος ναρκισσισμός μας και η οποια μορφη αυτολατρείας μας αποδυναμωνονται κι εξαφανιζονται.