"Θα έρθει η μέρα που οι άνθρωποι θα δουν το φόνο ενός ζώου με τον ίδιο τρόπο μιας ανθρωποκτονίας"...

"Θα ερθει η μερα που οι ανθρωποι θα δουν το φονο ενος ζωου ,με τον ιδιο τροπο που βλεπουν το φονο ενος ανθρωπου"

(Leonardo Da Vinci).

Ολο και συχνοτερα τα τελευταια χρονια απαντωνται συμπεριφορες που αποκαθηλώνουν τον ανθρωπο απο την ανωτεροτητα του σε σχεση με τα υπολοιπα ειδη του ζωικου βασιλειου.

Ετσι στην χειμαζόμενη, απο την τυφλη και αδικαιολογητη βια με το αποκρουστικο και στυγνό προσωπο της, κοινωνια μας ενα φαινομενο που εξοργιζει καθε μεσο και καθε καλοβουλο ανθρωπο ειναι ο βασανισμος των ζωων,που αποκαθηλώνει καθε εννοια λογικης και ομαλης συμβιωσης και συνυπαρξης ολων των ζωντανων του κοσμου μας.

Απο ηθικης αποψης το να επιτίθεσαι,να βιαζεις και να θανατωνεις ενα αδυναμο κι ανυπερασπιστο πλασμα που σε τιποτα δεν σε εχει ενοχλησει, ειναι απο μονο του σημαδι εκφυλισμου,αρρωστιας και υπανθρωπισμου!

Δεν ειναι λιγα τα σημεια εκεινα που φανερωνουν πως ο ανθρωπος με τετοιες πραξεις έχει απωλέσει πλεον καθε νοουμενη λογικη συμπεριφορα και παραπαίει παρασυρομενος,ερμαιο οντας απο τα πλεον αποτροποια ενστικτα του ξεδιπλωνοντας τα με πληρη ενταση και σφοδρότητα τον χειροτερο του εαυτο και προοιωνιζοντας ενα δυσοίωνο μελλον.

Απο τα κορυφαια και απεχθεστερα αυτων ειναι η κακοποιηση των ζωων.

Σε μια εποχη που η βια γενικοτερα εχει λαβει τρομακτικες και απεχθείς διαστασεις,χρησιμο θα ηταν να συζητήσουμε για το ψυχολογικο προφιλ εκεινων που κακοποιούν ή θανατωνουν τα ζωα.

Προκαταρκτικα τονιζουμε οτι <<ειναι δικαιωμα του καθενος,να μην αγαπαει τα ζωα και να μην τα φιλοξενει στο χωρο του,αλλα ειναι υποχρεωση ολων να τα σέβονται,οπως ολα τα ειδη του πλανητη μας.>>

Οσον αφορα την ψυχολογικη(την ψυχοσυνθεση) κατασταση του θυτη απο πληθωρα ερευνων και στατιστικων στοιχειων που εχουμε στη διαθεση μας συναγεται οτι η κακοποιηση ζωων,συνδεεται αμεσα με την ενδοοικογενειακη βια και την εγκληματικότητα

Επισης κοινα χαρακτηριστικα στους δραστες και θυτες αυτου του απεχθους εγκληματος ειναι η σαφεστατη δυσκολια στην αναπτυξη της συναισθησης,οπως και η δυσκολια στην δημιουργια και καθιερωση σταθερων σχεσεων εμπιστοσυνης.Οι περιορισμενες δεξιοτητες και η χαμηλη εως ανυπαρκτη αυτοεκτιμηση μαζι με την ανασφαλεια και τα υπονομευτικα αισθηματα αναξιοτητας και προσωπικης ανεπαρκειας ειναι χαρακτηριστικα κοινα στους δραστες αυτους.

Σαφως και οι καταθλιψεις ειναι κομματι του εαυτου τους και πολυ συχνα ειναι θυτες ή και θυματα σε αλλες κοινωνικες δραστηριοτητες.Ετσι ειτε εχουν υποστει ειτε bullying,ειτε σεξουαλικη βια ,ειτε εμπλεκονται σε αλλες παραβατικες συμπεριφορες οπως κλοπες,

χρηση ουσιων ,ξυλοδαρμους κ.α.

Βασικη και χαρακτηριστικη ειναι η δυσκολια τους να μπορουν να διαχειριστουν να μεταβολιζουν και να αισθανονται συμβατοι με τα συναισθήματα τους.

Με τη βια δειχνουν την εξουσια και την ισχυ στους υπολοιπους,παντα σε πιο αδυναμους, πραγμα που δεν μπορουν να το κανουν για τους ιδιους,ενδυναμωνοντας και πείθοντας τον εαυτο τους για αυτο,αφου νιωθουν δειλοι και λιγοι!!

Ειναι σαφως ελλειματικα και κομπλεξικα ατομα που χρηζουν αμεσης αντιμετωπισης και συνετισμου,μιας και συνηθως δεν σταματουν εκει...θα ταισουν την ανυπαρξια και την αδυναμια τους να δεχτούν τον εαυτο τους σε καθε ευκαιρια,πληγωνοντας καθε αδυναμο

πλασμα μπας και αυτοεπιβεβαιωσουν εστω και στο ελαχιστο την οδυνηροτητα που φερουν με την υπαρξης τους.

Παμπολλες μελετες δειχνουν την αμεση σχεση αναμεσα στην κακοποιηση των ζωων και σε αυτην των παιδιων(δηλαδη απο τον δυνατότερο και ισχυρότερο στον αδυναμο,σε αυτον που δεν μπορει να αντιδρασει),που καταδεικνύει την θρασυδειλία τους και την μη ανοχη του ίδιου τους του εαυτου(κομπλεξ/διαταραχη συναισθηματων)...

Αν και δεν εχει επιστημονικα αποδειχτει,ομως σαφεστατα πιστευω οτι κακοποιηση ζωων ειναι ενα βημα πριν την κακοποιηση ανθρωπων,αν οχι κατι χειροτερο...

Οσοι εχουν παρελθον κακοποιησης με ζωα ως παιδια χρησιμοποιούν την ιδια μεθοδο κακοποιησης στους ανθρωπους οπως και στα ζώα τους στην ενηλικη ζωη τους.(Wright και Hensley 2003).

Πιο συγκεκριμενα η βιαιη συμπεριφορα κατα των ζωων κατα κυριο λογο λειτουργει σαν αντισταθμισμα στο βιωμα της κατωτεροτητας που ζουν αυτοι οι ανθρωποι και σαν ισορροπιστης στην κακοποιηση που εχουν υποστει σαν παιδια.

Προσπαθουν ετσι να φερουν τον εαυτο τους σε μια προσπαθεια ανακαταληψης της κυριαρχιας και θελουν να νιωσουν εκεινο που και οι ιδιοι υπεστησαν.-την κυριαρχια και τον σαδισμο επανω στον πιο αδυναμο και ανυπερασπιστο -βιωνοντας αυτη τη φορα τα δικα τους τραυματικα βιωματα απο την θεση των δυνατων για να βρουν την ισορροπια τους μεσα σε αυτον τον φαυλο κυκλο της κακοποιησης.

Λιγο -πολυ η ψυχολογικη διαδικασια ειναι γνωστη και θεωρω σημαντικοτερη την διατυπωση προτασεων στην σκοπιμοτητα της αντιμετωπισης και αν ειναι εφικτο της εκμηδενισης αυτων των περιστατικων.

Ετσι ή με καθε τροπο και μεσο,η μαθηση και η αναπτυξη της ενσυναισθησης απο το σπιτι,το σχολειο αλλα και την καθε εκπαιδευτικη κοινοτητα που μπορει να υπαρχουν ειτε παιδια ,ειτε ενηλικες ειναι αποφασιστικο και επειγον βημα!

Σε καθε εκφανση που περιεχει εστω κι αυτο το περιορισμενο εκπαιδευτικο κομματι πρεπει να τονιζεται η καλη συμπεριφορα μας απεναντι στα ζωα.Για παραδειγμα ακομη και στις σχολες οδηγων οφειλεται να περιλαμβανουν μαθηματα που να εξυπηρετουν και να προαγουν τη συνυπαρξη μας με τα ζωα μεσα στον αστικο ιστο.

Μεγαλο βαρος και ορθη αντιμετωπιση οφειλουν να εχουν και τα σωματα ασφαλειας που διερευνουν τετοια περιστατικα δυστυχως οχι με την σοβαρότητα που ενδεικνυται... Τελευταια το νομοθετικο μας πλαισιο εχει οχυρωθει απεναντι σε τετοια περιστατικα χωρις ομως να εχει γινει κτημα του ηθικου μους πολιτισμου και της γενικοτερης κουλτουρας μας!

Εχουμε πολυ δρομο ακομη να διανύσουμε...

Λεγεται οτι <αν θελεις να προστατευσεις την κοινωνια ,τοτε ριξε φως και προσοχη στην προστασια των ζωων.Αν διαπιστωσεις οτι καποια ζωα κακοποιουνται ,τοτε να ξερεις οτι ηδη εχεις πιασει την αρχη του νηματος μιας υποθεσης που θα σε οδηγήσει σιγουρα καπου αλλου,σε μια ακομη μεγαλυτερη τραγωδια της ανθρωπινης συμπεριφορας>...

Ειναι δηλαδη η κακοποιηση των ζωων ενας ακριβης,σαφης και ευστοχος δεικτης της κοινωνικης δικαιοσυνης ,της βιας και της σειρας,του κυκλου της κακοποιησης που συμβαινει σε ενα συγκεκριμενο κοινωνικο πλαισιο.