Έχουμε όλοι μας συναντήσει στη ζωή μας ανθρώπους που απ;o την πρώτη κιόλας συνάντηση μας μαζί τους μας κάνουν μια ιδιαίτερη εντύπωση, διεγείρουν την περιέργειά μας και κάθε επαφή μαζί τους μπορεί να χαρακτηριστεί ως ξεχωριστή,
Μιας και θα την αντιληφθούμε σαν κάτι “πέρα από τα συνηθισμένα” αφήνοντάς μας μια αλλόκοτη αίσθηση..
Κι ενώ από τις πρώτες και διερευνητικές επαφές μαζί τους δεν μπορούμε με σαφήνεια να διατυπώσουμε την γνώμη μας για αυτούς, ούτε αν κείμεθα με τρόπο συμπαθή και δεκτικό ή απωθητικό απέναντί τους.
Μοιάζει σαν κάτι αινιγματικό για μας,μη συνηθισμένο και μας εγείρει προοπτικές για μια περαιτέρω επαφή και γνωριμία μαζί τους!
Το μόνο σίγουρο που έχουμε διαμορφώσει στο νού μας είναι πως αποκλείεται ένας τέτοιος άνθρωπος να μας αφήσει αδιάφορους.
Ευνοεί την επιθυμία για πιο κοντινή, λεπτομερή επαφή και θέαση των προσωπικών τους χαρακτηριστικών τους.
Κοντολογίς από τα πρώτα κιόλας στάδια της γνωριμίας μας μαζί τους, ομολογούμε ευθαρσώς και χωρίς δεύτερη σκέψη ότι όντως διαθέτουν χαρακτηριστικά που έχουν ένα ξεχωριστό εκτόπισμα σε σχέση με την και τετριμμένη,ανατριχιαστικά επαναλαμβανόμενη στην συμπεριφορά της, συντριπτική πλειοψηφία.
Πολύ αργότερα ίσως να είμαστε σε θέση να διακρίνουμε τι είναι αυτό, το κάτι, το τόσο πολύ ξεχωριστό και ιδιόρρυθμα φωτεινό στην γενικότερη παρουσία τους.
Που τους κάνουν τους να διαφέρουν σε ιδιότητες και γνωρίσματα που σπάνια συναντάς στον υπόλοιπο πληθυσμό.
Άσχετα αν μπορέσουμε τελικά να διαμορφώσουμε μια δεκτική ή αντίθετα μια πιο αποστασιοποιημένη στάση κι αντίληψη στην αξιολόγηση μας για αυτούς τους συγκεκριμένους ανθρώπους.
Σίγουρα δεν θα είναι άλλη μια γνωριμία πανομοιότυπη, πολυαπαντημένη από την οποία δεν αναμένουμε κάτι καινούργιο ή συναρπαστικά ενδιαφέρον να αποκομίσουμε.
Άλλωστε σε πολλές των περιπτώσεων αυτών σημαίνοντα ρόλο διαδραματίζει και δική τους διάθεση στο κατά πόσο θα επιτρέψουν την από μέρους μας διάθεση για ενός τύπου εισβολή σε προσωπικά χαρακτηριστικά και ιδιαίτερα γνωρίσματά τους, που δύσκολα φανερώνουν και δεν γνωστοποιούν εύκολα στον καθέναν.
Όμως αυτό που με σιγουριά κάποια στιγμή θα ομολογήσουμε με τρόπο ανοιχτό κι αναντίρρητο, δίχως πολλές περιστροφές και δεύτερες σκέψεις, τον εντυπωσιασμό μας σε ότι αφορά τα πολύ δικά τους κι εσωτερικά γνωρίσματά τους.
Πώς δηλαδή τέτοιοι άνθρωποι ανεξάρτητα από την προσωπική μας αντίληψη, εκτίμηση και άποψη είναι εκείνοι που πιστεύουν σε κάτι ξεχωριστό, διαφορετικό, δυσεύρετο, ακόμη κι αν αυτό είναι άπιαστο, άσκοπο ή ουτοπικό στα δικά μας μάτια.
Εκείνοι το υπηρετούν πιστά και επιμένουν σε αυτό παρόλες τις ήττες, τις αντιξοότητες,
τις ακανθώδης πορείες μέχρι τέλους,αγόγγυστα και με μοναδική συνέπεια και ζηλευτή,
κι αξιοπρόσεκτη αυταπάρνηση.
Σε πορείες που τους καθιστούν μοναδικούς.
Με γνωρίσματα μιας άλλης εποχής παλαιότερης,πιο γνήσιας αλλά και συνυφασμένης με αλλά ταυτόχρονα και μελλοντικής, προχωρημένης αντίληψης για την δική μας, την φοβική, την τυπολατρική και στείρα αντιμετώπισή μας σχετικά με αυτά.
Είναι εκείνοι που έβαλαν ψηλά τον προσωπικό πήχη της ύπαρξής τους και φυσικά όχι σε κάποια φτηνή αρένα καθημερινών, ανούσιων και άγονα κοινότυπων, στείρων ανταγωνισμών με ιδιοτελή και επιφανειακά έπαθλα!
Δεν τους ενδιαφέρει να υπερισχύσουν των συναδέλφων τους, ούτε να διατηρήσουν και να προβιβάσουν την θέση τους στην εργασιακή τους πραγματικότητα πάση θυσία κι ούτε ακόμη να λάβουν τις παρελκόμενες υλικές ή άλλες αμοιβές από κάτι τέτοιο.
Δεν θα θελήσουν να παίξουν σε τετριμμένα παιχνίδια εξουσίας και δεν θα χαρίσουν την συμμετοχή τους σε ανόητα και μικροπρεπή τερτίπια ισχύος που εμπεριέχουν λάφυρα εξαιρετικά χαμηλού ειδικού και ηθικού βάρους μιας κι αντιλαμβάνονται ότι η συμμετοχή τους και μόνο θα τους κατακρημνίσει απο τους ορίζοντες των δικών τους σπουδαίων κορυφογραμμών!
Την στιγμή που τέτοιας χαμηλής ηθικής υποστάθμης ρόλοι κομπάρσων για άλλους αποτελούν ζητούμενα πρώτης προτεραιότητας και τα θεωρούν πρωταγωνιστικές για τους ίδιους εμφανίσεις τους, εκείνοι αδιαφορούν επιδεικτικά!
Όχι όμως εγωκεντρικά, με έπαρση ή ελιτίστικα, απλά άκρως συνειδητοποιημένα και βαθιά αυτογνωστικά .
Κι είναι φυσικό παρεπόμενο σε ένα τέτοιο θέατρο του παραλόγου όχι μόνο να μην αρέσκονται στην διεκδίκηση τέτοιων ρόλων κι ανταγωνιστικών μονομαχιών αλλά τουναντίον σοφά και σιωπηλά να είναι εκείνοι που μάχονται σκληρά κι αγόγγυστα κηρύσσοντας και αναγνωρίζοντας μόνο έναν σαν τον βασικό και μοναδικό ανταγωνιστή τους….
Τον ίδιο τους τον εαυτό.
Τον πιο σκληρό κριτή τους, τον εφιαλτικά κι ανελέητα σκληρό αντίπαλό τους αλλά και ταυτόχρονα τον πλέον πιστό και αφοσιωμένο σύμμαχό τους.
Με τον οποίο όμως σαφώς κι έχουν έρθει σε συνειδητή μονομαχία αλλά και σε συμφωνία συναγωνισμού για αυτήν την άτυπη πλην όμως πολύ σπουδαία κι ουσιαστική μάχη.
Της προσωπικής εξέλιξης
Της συνεχούς αυτοβελτίωσης
Με έπαθλο την ανέλιξή τους, την σύμπτωση λόγων και έργων τους, που περνά από το δύσβατο μονοπάτι της αυταξιολόγησής τους,σε συνάρτηση με την εκπλήρωση του βαθύτερου ανθρώπινου περιεχομένου τους και της στόχευσής τους για αυτοεκτίμηση αλλά και την δυνατότητά τους για αυτοφροντίδα.
Το δικαίωμα να τους ανήκει ο εαυτός τους!
Διεκδικώντας και κατακτώντας οι ίδιοι την πατρότητα της ψυχής τους!!!
Γι’αυτό σε καμία περίπτωση δεν θα μπορέσουν να εξυπηρετήσουν άσκοπες διαμάχες, ψυχοφθόρες και ανούσιες διενέξεις με ποταπά κίνητρα.
Ούτε στα ελεεινά και εκβιαστικά έπαθλά τους με κάποια λιγοστά ψήγματα επιβεβαίωσης και κυρίως επικυριαρχίας στον διπλανό τους, που οι πολλοί επιθυμούν διακαώς κι άλλοι το ζητιανεύουν, στα δικά τους μάτια, στην δική τους θεώρηση ζωής φαντάζουν το λιγότερο σαν ανύπαρκτα.
Σαν κι αυτά για τα οποία αντιμάχονται καθημερινά και σε όλους τους εργασιακούς χώρους αλλά και σε άλλα κοινωνικά πλαίσια οι άνθρωποι που συγχρωτίζονται για να υπερασπιστούν υποτίθεται, τα αόκνως κεκτημένα και εν πολλοίς από τους ίδιους αμαχητί παραδομένα, δικαιώματά τους.
Το πιθανότερο είναι να λιποτακτήσουν στην πρώτη ευκαιριακή και φθηνή προσφορά που θα τους γίνει με αντάλλαγμα την σιωπή τους.
Άλλωστε το ύψιστο τους αγαθό είναι η διαφύλαξ έχουν καμία απολύτως αξία.
Με την ευθύτητα του χαρακτήρα τους που γίνεται άμεσα αντιληπτή και συνοδευόμενη με την φανερή σε διάφορες αφορμές συνέπειά τους αλλά κυρίως την ποιότητα των στόχων τους, των ευγενών κινήτρων και των επιθυμητών για αυτούς συναισθημάτων, δεν πρόκειται ποτέ να επιτρέψουν να φανεί πως λυγίζουν και δεν θα δείξουν για κανένα κέρδος και για κανενός είδους αμοιβή ποτέ,μήτη του βολέματός τους κι ο φιλοτομαρισμός το ύψιστο καθήκον τους…
Για τους λίγους κι εκλεκτούς όλα αυτά που λέμε δενε μικροψυχία μήτε δουλοπρέπεια.
Αυτά που με πάθος ανιδιοτέλεια υποστηρίζουν τους κάνουν να είναι και φυσικά να δείχνουν αγέρωχοι και προσηλωμένοι στους στόχους τους.
Για τους υπόλοιπους φαίνονται άλλοτε ουτοπικοί και άλλοτε παράξενοι με την έννοια ότι δεν συναντώνται τα ζητούμενά τους και για τούτο δεν θα το αποφύγουν, να κακοχαρακτηρίζονται δηλαδη ποικιλοτρόπως στην βάση ότι δεν είναι γερά σφιχταγκαλιασμένοι και αναγνωρίσιμοι μόνο μέσα από τα πολύ στενά συμφέροντά τους.
Συχνά στην καθημερινή πρακτική της σημερινής κοινωνίας τέτοιες συμπεριφορές ανθρώπων απαντώνται κυρίως υπό το βάρος των πάντα σεβαστών, επίκαιρων και άμεσα βιοποριστικών τους προτεραιοτήτων και αναγκών τους.
Όμως ακόμη κι όταν κάτι τέτοιο εκλείπει και δεν υφίσταται αυτές οι συμπεριφορές και πάλι υπάρχουν για κάποιες επιδερμικές, εγωκεντρικές και κούφιες φιλοδοξίες που αποσκοπούν στο να καλύψουν τα δυσλειτουργικά άλλα όχι και τόσο ορατά ελλείμματα τους.
Ενδιαφέρονται να “φαινονται” κι οχι να “ειναι”!
Προσανατολίζονται στο να “δείξουν” παρά στο να “γίνουν”.
Στους ξεχωριστούς ανθρώπους αυτό που πρώτα διακρίνουμε είναι η καθαρότητα και η ευθύτητα της ψυχής τους.
Η γνησιότητά τους.
Επαγρυπνούν δίνοντας συνεχώς μάχες με την μικροπρέπεια, την αμετροέπεια και τις λιπόψυχες στάσεις των συνανθρώπων τους και στέκονται αποφασιστικά απέναντι στην μεμψιμοιρία, την ξεδιάντροπη συμφεροντολογία και την αλαζονική αντιμετώπιση της καθημερινότητας και των προβλημάτων της.
Δεν εξαντλούν τα όρια και τους σκοπούς της θέλησής τους προς χάριν εξυπηρέτησης περιστασιακών αυτοσκοπών τους κι ούτε λογίζουν τον μικρόκοσμο τους σαν το κέντρο της γης!
Μπορούν με σχετική ευκολία να έρθουν αντιμέτωποι με τα άδυτα του εαυτού τους και δεν δυσκολεύονται να ανεβοκατεβαίνουν με περισσό θάρρος στα “υπόγεια”της ψυχής τους.
Η αυταπάρνηση τους δεν είναι κάτι που περνά απαρατήρητο και γι αυτό η ίδια η ζωή τους επιδοκιμάζει τακτικά σαν αποκατάσταση μιας φυσικής ροής που επιθυμεί την ισορροπία,την δίκαιη και την ομοιοστατική κατάσταση των πραγμάτων.
Τους χαρίζει πρωτόγνωρες και ξεχωριστές συγκινήσεις.
Ποικιλοτρόπως θα τους ανταμείβει για το θάρρος που επιδεικνύουν και την ψυχική τους ωριμότητα, την ιδιοσυγκρασιακή τους πίστη και αφοσίωση!
Φυσικά και δεν πρόκειται ούτε για υπερανθρώπους, ούτε για κάτι εξωπραγματικό και άπιαστο …
Είναι η αυξημένη υπευθυνότητα τους, η έντιμη λογοδοσία στον ίδιο τους τον εαυτό και η άμεμπτη πίστη και το συνεπές τους πάθος που τους χαρίζει το σθένος να υποστηρίζουν την αλήθεια τους αλλα κυρίως να αποδέχονται σιωπηλά κι αδιαμαρτύρητα και το κάθε είδους τίμημα που επιφέρουν οι πράξεις τους και οι παραλείψεις τους.
Όλο αυτό μπορείς να το διακρίνεις στην σπίθα και την αναμμένη φωτιά που έχουν στο βαθύ τους βλέμμα!
Δεν θέλουν να κατακτήσουν κι επ΄ουδενί να καταπατήσουν τον ή την σύντροφό τους όταν συγχρωτίζονται αλλά επιθυμούν από κοινού να δημιουργήσουν την πλέον αξιόλογη συνεύρεση και συμπόρευση.
Με όσους,όσες βρεθούν στον δρόμο τους και οι ίδιοι το θέλουν,να συμπαρασύρονται στης ζωής το παραπάνω,της ψυχής το ψηλότερα και ουσιαστικότερο, σε πορείες αξέχαστες και με συναισθήματα βαθιά συγκινησιακά και πρωτόγνωρα.
Δεν αρέσκονται σε ανούσια παιχνίδια εξουσίας και στείρας κυριαρχίας επί των συντρόφων τους, αφού οι ομαδικές διαδικασίες και οι από κοινού πορείες είναι ότι καλύτερο μπορεί να τους συμβεί…
Τοποθετούν τον εαυτό τους χαμηλότερα δίνοντας την ευκαιρία στον παρτενέρ τους να αναδειχθεί και σκεπτόμενοι πως η ομαδική εξέλιξη θα συμπαρασύρει σε θετικές πορείες και τα δυο μέρη.
Δεν είναι μικρόψυχοι και δεν εγκλωβίζονται στα στενά σοκάκια κάποιας πρόσκαιρης κερδοφορίας.
Ούτε κυνηγούν μετ΄επιτάσεως και λατρευτικά τις σωματικές, τις υλικές παροχές των συντρόφων τους.
Έχουν στο νου τους το μεγάλο,το άπιαστο, το ουσιώδες, το παντοτινό.
Πιθανά να είναι μέτοχος σε σειρά παραγόντων που ορίζουν για έναν σημερινό άνθρωπο να ξέρει σε τι πιστεύει,να γνωρίζει πολύ καλά τις δυνατότητές του αλλά και τις αδυναμίες του να φέρει τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά.
Έχει υψηλό ψυχικό και ηθικό φρόνημα μιας και οι στόχοι που έχει βάλει στη ζωή του πρωτίστως εξυπηρετούν εσωτερικές του,τις μεστές νοημάτων ανάγκες τους.
Για το ουσιαστικό “μαζι”, το πραγματικό “συμπορεύομαι”, το αληθινό “συνυπάρχω”.
Μεσα απο την δική τους συνέπεια απέναντι στα πράγματα και την δική τους εκδοχή για την αλήθεια, τα δικα τους θελω, η αυτοδιαχείρισή τους πραγματοποιείται με τέτοιο τρόπο ώστε να αφήσουν το δικό τους και μοναδικό τους στίγμα σε αυτή τη ζωή !
Και σε ότι κι αν υποστηρίζουν το κάνουν με μεγάλη αξιοπρέπεια και γι αυτό είναι διατεθειμένοι να πληρώνουν τοις μετρητοίς κάθε κόστος,επωμιζόμενοι το κάθε κόστος,
έστω κι αν μέσα τους διεξάγεται ένας τρομερός πόλεμος…
Σε καμία περίπτωση όμως δεν θα επιτρέψουν να χαθεί ο στόχος τους.
Γιατί τότε μόνοι τους θα γίνουν κομμάτια στις μοναχικές τους στιγμές,σιωπηλά θα αποδεχθούν τον πόνο και το ψυχικό βάρος που συνεπάγονται οι κινήσεις τους και αυτοί μόνο θα ξέρουν για τα θεριά που παλεύουν εντός τους.
Ακόμη και τους θριάμβους τους ήσυχα θα τους πανηγυρίσουν σε μια γωνία με πολύ δικούς τους ανθρώπους.
Δεν είναι μάλιστα λίγες οι φορές που πέφτουν θύματα μεθοδεύσεων και κακεντρεχών πράξεων απέναντί τους σαν κάποιοι με αμφίβολη ψυχοσύνθεση και μετέωρα κίνητρα να θέλουν να τους γκρεμίσουν….
Σαν να ζηλεύουν και να φθονούν την αγέρωχη και ανθεκτική ομορφιά τους….
Γιατί κι εκείνοι όπως και όλοι μας διαθέτουν τις «Αχίλλειες πτέρνες» τους…
Θα λέγαμε δε ότι όπως τα κάστρα πέφτουν μόνο από μέσα έτσι κι αυτοί για να βληθούν με σοβαρές προϋποθέσεις,αυτό μπορεί να γίνει μονάχα από εκείνους που τους γνωρίζουν αρκετά καλά κι έχουν τον τρόπο να τους κλονίσουν στα ευαίσθητα τους σημεία, αφού έχουν προηγουμένως κερδίσει την εμπιστοσύνη τους.
Οι ίδιοι γνωρίζουν καλά πως θα ξαναγεννηθούν απο τις στάχτες τους αν χρειαστεί αλλη μια φορά θα σηκωθούν απο τον λάκκο που έχουν πέσει γνωρίζοντας ότι οι επιδέξιες και μοναδικές πτήσεις τους έχουν και τα πεσίματά τους.
Κι όχι μόνο αυτό,αλλά αφού ξεπεράσουν το πρώτο σοκ και διαβούν το ρουβίκωνα, χρησιμοποιώντας την πλαστικότητα που τους δίνει η αντοχή τους, με την οποία είναι εφοδιασμένοι και τους χαρίζει περισσή ανθεκτικότητα στον μαραθώνιο των εμπειριών τους.
Μάλιστα σε πλήθος ανάλογων περιπτώσεων θα προσπαθήσουν αφού γλύψουν τις πληγές τους να δώσουν χώρο στην τέχνη και στο ιαματικό της έργο.
Σε ένα αναποδογυρισμα της θλίψης σε δημιουργία, του καλού σε καλό, του θανάτου σε ζωή, του σκοτεινού σε φως…
Μπορούν εύκολα να διεξάγουν διάλογο με την ψυχή τους παίρνοντας και δίνοντας τις κατάλληλες κάθε φορά απαντήσεις αλλά και εξηγώντας τα σχετικά με τις ανθρώπινες αδυναμίες, όταν η ίδια δυσανασχετεί.
Ξέρουν να υποχωρούν, ξέρουν να λυπούνται αλλα κυρίως ξέρουν να αποχωρούν όταν πρέπει…την ώρα που πρέπει και με το κεφάλι ψηλά!
Όταν είναι ακόμη δυνατοί και ποτέ έρποντας και εκφυλίζοντας οτι πολύτιμο έχτισαν και στήριξαν με κόπο!
Γενικά ξέρουν να χάνουν…κι αυτό τους κάνει ανίκητους στην αναμέτρηση με τον εαυτό τους…
Άλλωστε η ζωή συγχωρεί τους πολύ τολμηρούς, τους τρελούς και τις αξίες!