...ας την πάμε μια βόλτα στ' ανοιχτά...μην την πνίξουμε στο λίγο και το μίζερο...στο μετρήσιμο...στο αυστηρά και με την στενή έννοια επωφελές και γι αυτό και περιοριστικό...Είναι αμαρτία!!! Έχει κι η ζωή μας τις δικές της ανάγκες, έχει τα θέλω της, έχει την πνοή δροσιάς, έχει την δική της ψυχή που αναθαρρεί και φλέγεται σε στιγμές ζόρικα θελκτικές,μοναδικές,ανεπανάληπτες ... Ποθεί να κάνει όνειρα...Να επεκτείνεται και να ξανοίγεται πέρα πιο μακριά από μας κι από τον δικό μας ορίζοντα... Να χάνεται από τα μάτια μας!!! Ακόμα κι όταν την νιώθουμε πως είναι βαριά και πως αναστενάζει στο ξύπνημα της κάθε μέρας... Εκείνη έχει τον τρόπο να βρεί την άκρη της κλωστής... Θα την ακολουθήσουμε πιστά και με ανακούφιση... Οι δύο μας πάντοτε τα καταφέρναμε και βρίσκαμε κάθε φορά την άκρη... Πολύ απλά γιατί εμπιστευόμασταν όσο τίποτε ο ένας τον άλλον!!! Γιατί δεν χαθήκαμε ποτέ!!! Δεν χωριστήκαμε ποτέ!!! Ας την περιβάλλουμε με την εμπιστοσύνη μας Να της δώσουμε την ευκαιρία ν αλαφρύνει....να μεστωθεί ,να καρπωθεί αναζωογονητικές πνοές για την συνέχεια...