Παρά την γενικότερη απροσωποποίηση στις ανθρώπινες σχέσεις και την αποσυναισθηματοποίηση των περισσότερων πράξεων, κινήσεων και δραστηριοτήτων μας, υπάρχουν κάποια πράγματα που εντελώς πεισματικά αντιστέκονται.
Θα λέγαμε πως παίρνουν την εκδίκησή τους για την αφάνεια στην οποία τα έχουμε καταδικάσει και την απαξία με την οποία τα περιβάλλουμε.
Ένα από τα τρανότερα και χαρακτηριστικότερα παραδείγματα, το οποίο όμως διαθέτει και εμπεριέχει ισχυρά συναισθηματικά νοήματα είναι η αγαπημένη πολλών μας, η αγκαλιά!
Αυτή μπορεί να είναι ερωτική, φιλική, αδελφική, γονεϊκή, μητρική αλλά και απαγορευμένη, της επιτυχίας, της χαράς, της αποτυχίας, να είναι δυνατή, σφιχτή, αληθινή.
Εμείς οι άνθρωποι, αφού πάψαμε να μιλάμε, να καλημεριζόμαστε μεταξύ μας, πάψαμε να συνεννοούμαστε, να συζητάμε και πάνω απ’ όλα πάψαμε να αγγιζόμαστε και να αγκαλιαζόμαστε.
Η αγκαλιά, αυτή η μη λεκτική έκρηξη συναισθημάτων και εγγύτητας των ανθρώπινων σχέσεων, με τις χιλιάδες ποιότητες και θερμότητες, με τα αγγίγματα που φέρνουν λύτρωση και κάθαρση, αυτή η ανακουφιστική, ιαματική και αγαπησιάρικη συνδιαλλαγή σωμάτων και των συναισθημάτων δικαίως έχει χαρακτηριστεί σαν την συνθετική και συνδετική χειραψία των σωμάτων.
Η γλώσσα του σώματος αποκτά την πλέον ζηλευτή και σαφή έκφρασή της στο αγκάλιασμα μεταξύ των ανθρώπων, που πολύ συχνά συνεπάγεται και αγκάλιασμα μεταξύ των ψυχών!
Για να επικοινωνήσει κάποιες εκφράσεις της, η ψυχή έχει διαλέξει σαν πιο κατάλληλο μέσο επικοινωνίας το σώμα και όχι τα λόγια, μιας και με αυτά μπορούμε να λογικοποιήσουμε και να αποχρωματίσουμε τις σκέψεις και τα συναισθήματά μας, όπως κάνουμε συνειδητά ή μη και σε άλλες εκφράσεις της ζωής μας.
Έχει, όμως, ένα βασικό και απροσπέλαστο χαρακτηριστικό: Πρέπει να είναι γνήσια και αληθινή για να είναι λειτουργική και να υπάρχει. Αλλιώς υποβιβάζεται σαν μια απλή συνάντηση δυο άψυχων ανθρώπινων σωμάτων. Και σε αυτό το βασικό της γνώρισμα οφείλει όλες τις δυνατότητές της, τις ιαματικές, τις επουλωτικές, τις ευεργετικές και αντικαταθλιπτικές.
Μια σφιχτή κι αληθινή αγκαλιά σηματοδοτεί στον εγκέφαλό μας εκλύσεις οξυτοκίνης, της ορμόνης της αγάπης, κινητοποιεί την ανάπτυξη πολλών νευρικών συνάψεων στον εγκέφαλο και διαχέει σε αυτόν μεγάλη παραγωγή ενδορφινών που αποδυναμώνουν την θλίψη και το στρες και ισχυροποιούν για τα καλά το ανοσοποιητικό μας σύστημα!
Δεν είναι λίγες οι έρευνες που σαφώς μας υποδεικνύουν την σύνδεση ανάμεσα στην αγκαλιά και την τρυφερότητα και στην υγιή σωματική και ψυχική ανάπτυξη των παιδιών. Ας μην ξεχνάμε εξάλλου ότι είναι το πρώτο περιστατικό στην ζωή του καθενός μας και περιέχει τα πιο μεγάλα συναισθήματα αγάπης και τρυφερότητας, συνήθως από τους γονείς μας, και μάλιστα περισσότερο συχνά της μητέρας, του πλάσματος δηλαδή που μας φέρνει στη ζωή.
Είναι ένα υπέρτατο και πανίσχυρο φάρμακο που ανακουφίζει την ψυχή μας, ηρεμεί τις εσωτερικές μας συγκρούσεις, διώχνει τους χειρότερούς μας φόβους και μας γεμίζει συθέμελα από θετικά συναισθήματα φωτίζοντας το πρόσωπό μας και ρυθμίζοντας στο ρελαντί τους χτύπους της καρδιάς μας. Όσο πιο ειλικρινής είναι αυτή η ένωση δυο σωμάτων που αλληλοεκδηλώνουν την στοργή, τη ζεστασιά, την συμπόνοια τόσο περισσότερο ενδυναμώνουν και ατσαλώνουν την αυτοπεποίθησή μας και ενισχύουν την αυτοεκτίμησή μας μεταφέροντας σε όλη την ανθρώπινή μας διάσταση το θετικό και θεραπευτικό μήνυμα πως μπορούμε να καταφέρουμε τα πάντα αν το θελήσουμε πραγματικά.
Είναι μερικές φορές που μια αγκαλιά μπορεί να πει τα πάντα μιας και οι λέξεις είναι ό,τι ακριβώς δεν χρειαζόμαστε κάποιες στιγμές.
Τα οφέλη που μπορεί να έχουμε από το σφιχταγκάλιασμα των σωμάτων και των ψυχών είναι, εκτός των πολύ σημαντικών ορμονών και ουσιών που εκλύονται στον εγκέφαλο και το νευροχημικό μας σύστημα, πως ατσαλώνει την ανοσοποιητική και καρδιαγγειακή μας λειτουργία. Έχουν σαν μέγιστη ευεργεσία οι αγκαλιές την αίσθηση της ολοκληρωτικής αποδοχής που μας χαρίζεται και την ομορφιά του μοιράσματος των ψυχικών μας αναγκών και ζητουμένων, η οποία και αυτή αναπαράγεται και με τη σειρά της διανέμει το περίσσευμα καλοσύνης και εγγύτητας.
Αυτό το πολύτιμο, θετικό και τρυφερό ψυχικό φορτίο είναι σε όλους μας αναγκαίο και απαραίτητο για την αρμονική και δημιουργική επιβίωσή μας. Η αγκαλιά είναι θεραπεία, είναι δύναμη, είναι επικοινωνία, είναι ασφάλεια, είναι υγεία, είναι κατανόηση, είναι ενδυνάμωση, είναι αυτοεκτίμηση, είναι ανακούφιση, είναι αγάπη, είναι νοιάξιμο.
Κλείνοντας και πιστοποιώντας τις ευεργεσίες της αγκαλιάς μπορούμε να σκεφτούμε ότι όλα τα παραπάνω ισχύουν σε όλους τους ανθρώπους και βρίσκουν εφαρμογή σε κάθε πολιτισμό και στις κοινωνίες ανθρώπων και ζώων, τα οποία μάλιστα καταλαβαίνουν ιδιαιτέρως αξιόπιστα την θετική ενέργειά τής, δείχνοντάς της ιδιαίτερη αδυναμία!
Όσο οι άνθρωποι μπορούν και αγκαλιάζονται, κανείς δεν θα είναι μόνος του!
Βιβλιογραφία:
Moore, Thomas (2004). Η Φροντίδα της Ψυχής. Αθήνα: Πατάκης.
Kafetsios, K., and Zampetakis, L. (2008). Emotional Intelligence and job satisfaction: Testing the mediatory role of Positive and negative affect at work. Personality and Individual Difference.
Robbins, Arthur (1984). The Artist as therapist. NY: Kingsley Publishers.
Jennings, Sue (1996). Μάσκες της ψυχής. Αθήνα: Ελληνικά Γράμματα.
Yalom, Irvin D. (2004). Το Δώρο της Ψυχοθεραπείας. Αθήνα: Άγρας.
Yalom, Irvin D. (2006). Η Θεωρία και Πράξη της Ομαδικής Ψυχοθεραπείας. Αθήνα: Άγρας.