Με την ζόρικη καθημερινότητα και τα τερτίπια της, τα επαναλαμβανόμενα και συνεχώς διογκουμενα, με τα όλο και πιο έντονα και ψυχοπιεστικά αδιέξοδά της, να μας καταδυναστεουν, να απειλούν και να τρομοκρατούν την ηρεμία και την εσωτερική ισορροπία μας... οι στιγμές της χαλάρωσης, της αποσυμπίεσης και της φροντίδας της ψυχής μας είναι πιο επιτακτικές απο οποτεδήποτε άλλοτε.... Τις στιγμές που θέλουμε να είμαστε μόνοι μας κι απόμακροι, σε απόσταση απ´όλους κι απ´ όλα!!! Όλα όσα αφορούν κι επηρεάζουν την ψυχική μας ευεξία αποτελούν σημαντικούς πυλώνες στην κατεύθυνση και επίτευξη της ποιότητας στην ζωή μας!!! Λογίζω και θεωρώ το γδάρσιμό της σαν ότι πιο κακοποιητικό και βάναυσα τυρρανικό μπορεί να βιώσουμε και να υποστούμε... Ο διάλογος, ο εσωτερικός μας διάλογος και το αυτογνωστικό μας υπόβαθρο γνωρίζει πολύ καλά τις στιγμές και τις ρωγμές που θέτουν σε δοκιμασία αυτο που λέμε εσωτερική ομοιόσταση. Την αρμονική συνύπαρξη εντός μας όλων των συνισταμένων του εαυτού μας. Μια κατάσταση ισορροπίας, εσωτερικής γαλήνης, ευεξίας και ευδαιμονίας και γιατί όχι χαράς, ανάτασης και τρυφερότητας στα πιο ενδότερα δωμάτια της ψυχής μας... Η αντίδρασή μας οφείλει να είναι ακαριαία!!! Αρπάζουμε αγκαζέ την ψυχή μας και την βολτάρουμε σε μέρη, ανθρώπους και καταστάσεις που θα ευφραίνεται και θα αγάλεται!!! Μια βόλτα με το αυτοκίνητο στο πουθενά, ένας δρόμος ανοιχτός μπροστά μας που έχει σήμανση προς το φευγιό, ένας περίπατος, μια συνάντηση με αγαπημένα μας πρόσωπα, μια εξόρμηση και επαφή με τη φύση και τις εικόνες, τις μυρωδίες της και τα χρώματά της ηρεμεί κι ησυχάζει της ψυχής τον ταραγμό! Μια μουσική που γουστάρουμε και ανακινεί τα συναισθήματά μας, διακινεί τις ευχάριστες εμπειρίες μέσα μας, ένα τραγούδι που ξεσηκώνει και δονεί την καρδιά μας, ένα αγαπημένο μέρος που μας εξασφαλίζει ορίζοντα και ανοίγει διάπλατα τα μάτια της ψυχής και μέσα του χανόμαστε, ρεμβάζουμε, ονειροβατούμε... Η βόλτα στην ακρογιαλιά, στην θάλασσα που τόσο ημερώνει την ψυχή με την απεραντότητά της και όλα μοιάζουν μηδαμινά και τιποτένια στην αγκαλιά της. Όταν με σιγουριά απαντά στις ανούσιες αγωνίες μας ένεκα της συνεχούς κι αδιάληπτης ρευστότητάς της...και μάλιστα δίχως να πεί κουβέντα μας ακούει πιο προσεκτικά απο κάθετί άλλο... Όλα τούτα είναι πράγματα που όχι απλώς οφείλουμε στον εαυτό μας αλλά επιβάλλεται να αποτελούν το διεξοδάκι μας, το μικρό και πολύτιμο ανασάκι μας! Η ψυχή μας είναι ότι πολυτιμότερο έχουμε.... Είναι πολλά παραπάνω απο το Εγώ μας, είναι το πιό βαθύ μας Είναι, κι ας μην την γνωρίζουμε συνειδητά στην ολότητά του. Κι επειδή την ψυχή του ο καθένας την έχει ξεχωριστά, την έχει μοναχός του, αν εμείς δεν νοιαστούμε γιαυτήν...ας μην έχουμε την παραμικρή ψευδαίσθηση οτι θα το κάνει κάποιος άλλος! Ότι και να μας είναι, όσο και να μας αγαπά ή να νοιάζεται για μας!!! Τέτοιες συμπεριφορές και περιποιήσεις για της ψυχής το αναθάρεμα, όχι μόνο βοηθούν να διατηρήσουμε την ποιότητά της και την ακεραιότητά της αλλά και η ίδια να επανακτήσει το χαμόγελό της και να ξεχυθεί ζωηρή, ζωντανή, φωτισμένη κι άτακτη προς τους νέους ορίζοντες της αιωνιότητάς της... Να κατοχυρώσει την αθανασία της και την σωτηρία της!!! Αυτό με το οποίο είναι φτιαγμένη και αυτό για το οποίο είναι προορισμένη!!!