Έγινε ενημέρωση: 8 Νοε
Οι περισσότεροι άνθρωποι πορευόμαστε κι ενεργούμε στη ζωή με ένα ισχυρό και πρωτόγονο πολλές φορές εφαλτήριο! Αυτό της αναζήτησης της κτητικότας, της μοναδικότητας στη ζωή κάποιου και γιαυτό θρέφουμε έναν εγωισμό που μόνο δεινά ειναι ικανός να επιφέρει.... Ποιός είναι αυτός ο εγωιστικός μας εαυτός και τι είδους οίστρος μας καταλαμβάνει και παραλύει δοκιμασμένα και πολύτιμα χαρακτηριστικά μας; Στις περισσότερες φορές ή απλά στις συντριπτικές των περιπτώσεων αλλά όχι τις λιγότερο καθοριστκές συνεχίζουμε να καταδυναστεύουμε τον ίδιο μας τον εαυτό...σαν να τον εκδικούμαστε ακούσια και να του αφαιρούμε έναν πηγαίο ενθουσιασμό μας. Κυρίαρχα για να μας αποδείξουμε οτι αυτό το χαρακτηριστικό μας συγκαταλέγεται στα προσωρινά και άλογα, τα χωρίς την ισχυρή μας συγκατάθεση ζητούμενα, απλώς σφάλουμε! Είναι κάτι πολύ δυνατό και προερχόμενο απο τα έγκατα του ασυνείδητου! Υπερασπιζόμαστε ότι άλλα είναι εκείνα τα γερά,τα με κόπους και αγώνες αλλά και αδιάκοπες μάχες κατεκτημένα απέναντι στον ιδιο, τον καλύτερό μας εαυτό. Λαθραία κι εντελώς απερίσκεπτα διαλέγουμε απο μια πληθώρα επιλογών συνήθως κάτι αμφίσημο και αμφιλεγόμενο και το παρουσιάζουμε σαν το εκλεκτό εκείνο κατόρθωμα της στιγμής που θα κρίνει πολλά για εμάς! Κάτι που απο την φύση του μπορεί να εναλάσσεται όπως ειναι η αυτογνωσία! Ναί είναι τέτοια η δύναμή του! Είτε μας αρέσει, είτε όχι... Άδικο και αίολο εξ ολοκλήρου να κρίνουμε την αυτοπεποίθεση μας απο ένα πρόσωπο ή μια κατάσταση, τα οποία μάλιστα δεν το συνοδεύουν και σταθερά κι αναλλοίωτα χαρακτηριστικα! Σε μια τέτοια περίπτωση τίποτε στον άνθρωπο δεν μπορεί να διαθέτει την ασφαλέστερη οδό και την ισχυρότατη δύναμη που θα μας οδηγήσει στην αυτοαπαξίωση, στην απομυθοποίηση όλων των αρετών μας και με συνοδά συναισθήματα αυτά της μιζέριας, της κατήφιας.της μελαγχολίας! Πρέπει να μας γίνει σαφές οτι η αυτογνωσία μας, η γνώμη μας για τον εαυτό μας επουδενί δεν πρέπει να εξαρτάται απο αυτό που καθρευτίζεται στα μάτια των τρίτων και τις επιρροές που εισπράξουμε ή μη απο αυτούς ! Αντιθέτως κυρίως επαφίεται στην σκληρή αυτοκριτική μας ματιά, το αξιακό μας σύστημα και την ευελιξία που έχουμε να αξιολογούμε σωστά τις πράξεις αυτές που νοηματοδοτούν την προσωπική μας εξέλιξη. Γιατί όλα τα παραπάνω ζυμώθηκαν σε μοναξιες, δημιουργήθηκαν και πήραν μια μορφή σε ώρες ατελείωτων συλλογισμών, σε αγώνες που δώσαμε με αυταπάρνηση κι όχι απο την μια στιγμή στην άλλη. Ειναι η αυτοκυριαρχία μας, η μόρφωσή που έχουμε λάβει σε συνδυασμό με τις εμπειρίες της ζωής και με λίγα λόγια είναι τα αποτελέσματα ενός απαιτητικού μαραθωνίου κι όχι ένα δυναμικό κατοστάρι.... Ολέθρια κι απερίσκεπτα στη θέλησή μας να αυτοαναβιβαστούμε και συνάμα να αυτοακυρωθούμε με έναυσμα ένα και μόνο γεγονός όσο κι αν σπουδαίο μας φαίνεται αυτό προς ώρας! Απλά και ίσως εφήμερα θα θρέφουμε ένα κομμάτι του εγωισμού μας που θα μας κάνει "σημαντικούς για μια στιγμή".. Κι όμως αυτή η στιγμή είναι πολύ δυνατή! Χωρίς σε καμία περίπτωση όμως να. υποτιμούμε κάτι που αναβλύζει με ένταση απο μέσα μας! Πολλές φορές βέβαια αυτό μοιάζει τόσο φλέγον και κορυφαίο που λάθρα μας οδηγεί σε παγίδες του νού χάνοντας την αξιοπρέπειά μας, το ειδικό μας βάρος σαν άνθρωποι... Όσο κι αν περισπούδαστοι φαντάζουμε ή παιρνιόμαστε σαν τέτοιοι δεν είναι δύσκολο να μπούμε στην αγωνία της δικής μας αυταξιολόγησης ένεκα ενός γεγονότος.. Κι ας φέρει αυτό αμφίβολη αξιακή οντότητα και πολύ πιθανά και περιστασιακή επιρροή επάνω μας! Κι ενώ για τίποτε δεν μπορούμε να είμαστε κολλημένοι ετσιθελικά και τετελεσμένοι σχετικά με την στάση ζωής μας, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε οτι κάποιες βασικές αρχές μας, είναι αδιαπραγμάτευτες! Όσο κι αν διεκδικούμε κάτι σταθερό σεβόμενοι τον εαυτό μας και δεν παλινωδούμε σε ευκαιριακού ενθουσιασμούς,.. Αλλά ας μην τους υποτιμούμε τόσο... Πιθανά αυτοί μας ειναι αναγκαίοι κι εννίοτε ζωοδότες!!! Ακριτα, αβασάνιστα κι αλόγιστα όταν ενεργήσουμε τα αποτελέσματα μοιραία θα ακολουθήσουν αυτήν την οδό.... Η αυτοπεποίθεση σαν ένα κατάδικό μας θέμα δεν σημαίνει οτι δεν μας ενδιαφέρει αν αρέσουμε σε όλους αλλά τουναντίον σημαίνει οτι δεν μας νοιάζει αν δεν αρέσουμε σε όλους!! Αλίμονο αν ένα μονάχα χειροκρότημα όσο ζωηρό και ηλεκτροφόρο κι αν είναι μας απορρυθμίσει τις εσωτερικές μας αρετές.... Μπαινοβγαίνουμε στην αυτογνωσία με στόχο την βελτίωση της κι όχι με μόνη προσήλωση να μεγιστοποιήσουμε την αδηφάγα επιβεβαίωσή της!!! Κάθε εκτός προγράμματος γεγονός είναι τελικά τόσο θελκτικό όσο και η δύνατότητά του να μας πάει στο πολύ παρακάτω.... Δύναται να αποδειχθεί ποιό ισχυρό από τα τσιμεντοποιημένα μας θέσφατα... Γιαυτό και τα ομορφότερα λουλούδια στην σχισμή του τσιμέντου ξεπροβάλλουν!!! ´