Γεμάτα κενούς εγωισμούς

Τα σκεφτεσαι,τα μετρας κι υπολογιζεις λες και προκειται για ανευ ουσιας αντικειμενα...

Δισταζεις κι ενοχοποιεις τα συναισθηματα σου απολογουμενος όχι στον εαυτο σου αλλα σε εναν κοινωνικα κατασκευασμενο θεό στον οποιο δεν πολυπιστευεις...

Δεν φροντίζεις και δεν αγαπας την ψυχή σου επειδη ταχα δεν την βλεπεις αλλα αποθεωνεις το σωμα λες κι ειναι κατι αιωνιο κι αυλο...

Απολαμβανεις θριαμβευτικα και με ζητωκραυγες πανηγυριζεις τους κενούς σου εγωισμούς, το καθρευτισμα των αλλων πανω σου λες και προκειται για την πλεον ιδανικη σου μορφή...

Οσο ομως οσο θα γεμίζεις με στιγμές τα συναισθηματα σου και όσο θα ντύνεις με ολοκαθαρα ρουχα την ψυχή σου, θα μπορεις να ελπιζεις πως το παρον σου θα βρισκεται εκει κοντα σου και οι βολτες σας στα ανοιχτα θα έχουν την μυρωδια της ανοιξης που με τόση αγωνια καρτερας!!!