Έγινε ενημέρωση: 25 Μαρ
Δεν δίνουμε τις ευκαιρίες στον εαυτό μας να μπορεί να έχει τις ανάσες που θέλει...
Να μπορεί να συμπεριφέρεται στοιχειωδώς σύμφωνα με αυτό που πραγματικά είναι...
Τον έχουμε, μαζί με όλα τα άλλα στριμώξει σε μια γωνία και του ζητάμε, του απαιτούμε, τον εκβιάζουμε...
Έστω και για όσες φορές το καταφέρουμε ας του χαρίσουμε το περιθώριο να μπορέσει να βγάλει απο μέσα του όλες εκείνες τις συστατικές του ομορφιές, εκείνες τις καθάριες σκέψεις και το αληθινό εκείνο πρόσωπό του... εκείνο που τον έκαναν να λάμπει και να ανθίζει δίχως κάποια ιδιαίτερη αφορμή...
Που του αρκεί μια χαραμάδα για ν ανθίσει τα χρωματιστά του πέταλα ένα πανέμορφο άνθος παρά το τσιμέντο που τον περιτριγυρίζει....
Σκλυρήναμε...άλλες φορές αδικαιολόγητα και άλλες δικαιωματικά απο την φθορά που επιφέρουν οι καταστάσεις τα γεγονότα και κυρίως οι. "άνθρωποί" μας...
Κι άλλες φορές εκβιαστικά και υπό την πίεση των δεδομένων για μια επαρκή και διαχειρίσιμη επιβίωση....
Μα το ξέρουμε καλά οτι αυτό υα είναι ήττα για μας!
Ξεκάθαρη ήττα!!!
Του οφείλουμε φροντίδα...
Του χρωστάμε μια πιο γνήσια πορεία!!
Να μην το επιτρέψουμε, να μην το αφήνουμε να συμβαίνει, να μην αλλιωθούμε απο τα σκουπίδια δίπλα μας κι οτι άρρωστο ενδημεί κοντά μας!
Πριν εξαπλωθεί, πριν αρχίσει να μας μολύνει κι αναιπαισθητα καταλαμβάνει χώρο εντός μας!
Να μην πάψουμε να είμαστε υπέροχοι!!!
Κι όσο πιο κάτω μας τραβάνε οι καταστάσεις κι όσο κι αν είμαστε στα σχοινιά στριμωγμένοι άλλο τόσο πηγαία και δυναμική να ναι η αντίστασή μας.
Και τόσο πιό βαθιά δύναται να είναι και η ανάσυρση, η ανέλκυση των πρώιμων, των γνήσιων συναισθημάτων μας και η έκφραση της παιδικότητάς μας απο τα πιό κάτω και τα πλέον απόλυτα, τα σοφά κι ατόφια, τα πιο δικά μας συστατικά μας δωμάτια!!
Των θεμελιωδών θεασεων μας ,της πρώιμης και παντοτινής μας ιστορίας....του προσωπικού μας αφηγήματος που μας ενηλικίωσε και μας ορίζει...
Εκεί που όλα τα λουλούδια είναι λευκά...
εκεί που ο εαυτός μας είναι βαθύτερα κι αισθαντικότερα όμορφος και εκεί που η καλοσύνη γοητεύει, δυναμητίζει και επικρατεί κάθε σαπισμένης επιφάνειας!!!
Που το "είναι" επικρατεί του "φαίνεσθαι"...
και το φως από την αλήθεια μας τυφλώνει κάθε συμβατική και στερεοτυπική υπόσχεση που έχουμε παραχωρήσει....υπό το βάρος που μας επέβαλλαν οι ανάγκες, οι συναισθηματικοί εκβιασμοί των συγγενών μας και τα μονόπλευρα όνειρα όσων μας τοποθετούσαν δίπλα τους φιλοτεχνώντας εαυτιστκα και μονοσήμαντα.
Προσπαθώντας να συμπληρώσουν αυθαίρετα την κατά δύναμη πιο ελκυστική μελλοντική τους εικόνα...χωρίς να ούτε και οι ίδιοι πεπεισμένοι για την προέλευσή της κι ούτε σίγουροι για την πατρότητά της...
Δεν μπορούμε να μας απογοητεύσαμε....
Να κιωτεψουμε στην υπόσχεση μιας κάποιας μέτριας κι αψυχης πορείας....μιας ψυχο-στενεμενης σιγουριάς....στην διασφάλιση μιας μακρόσυρτης κι άνετης φρικαλεότητας που επιφυλάσσουμε στον εαυτό μας.
Να μην μας απογοητεύσουμε...
Να μην μας παραμελήσουμε....
Να μην μας εγκαταλείψουμε....
Να μείνουμε προσηλωμένοι στην φλογερή μας στόχευση....
Να μας εμπιστευτούμε....
Να επιμείνουμε στην αυθεντικότητα μας!
Εκεί που ο έρωτας είναι βαθιά κόκκινος!
Εκεί που τα όνειρα των εραστών δεν είναι ποτέ διαπραγματεύσιμα!!!
Psychotherapy Hub #ANALYSETO