''ΑΝ Ο ΘΕΟΣ ΞΑΝΑΡΧΟΤΑΝ ΣΤΗ ΓΗ, ΘΑ ΕΡΧΟΤΑΝ ΣΑΝ ΟΜΑΔΑ"
Συνηθιζουμε να ακουμε και μαλιστα με εμφατικο τροπο οτι σε δυσκολες περιοδους για ανθρωπους, χωρες και γενικοτερα πληθυσμους οτι η αλληλεγγυη,η συνεργατικοτητα,η ενσυναισθηση και η δημιουργια πιο κοντινων σχεσεων αναμεσα στους ανθρωπους-που διαβιουν κατω απο κοινα και πιεστικα χαρακτηριστικα ζωης- αποτελει ενα πρωτης ταξης αναντικαταστατο αντιδοτο σε κακοτοπιες,δυσκολιες,αδιεξοδα και προβληματισμους.
Στην καθημερινοτητα μας σιγουρα ολοι μας εχουμε ακουσει και ενστερνιστει φρασεις οπως:¨βγαλτο αυτο που εχεις μεσα σου και θα νιωσεις καλυτερα¨, η¨ο πονος που μοιραζεται ειναι παντα πιο ελαφρυς¨.
Και πραγματι ετσι ειναι!
Δεν ειναι μακρια η αληθεια απο την λαικη θυμοσοφια!
Με καποιες διαφοροποιησεις ομως…
Απο την μια η μορφη των σύγχρονων μεγαλουπολεων και η εταιροκλητη πολλες φορες ανθρωπογεωγραφια τους,μαζι με την αποξενωση δεν επιτρεπει σε πολλους ανθρωπους να αναζητησουν και να ωφεληθουν απο αυτο το υπεροχο γιατρικο:
Το μοιρασμα!!!
Εχει παρερθει η εποχη που το ηθος,οι αξιες και η αλληλοκατανοηση των ανθρωπων επετρεπε στον πονεμενο και πασχοντα συνανθρωπο μας να μας εμπιστευτει,να εκθεσει τα προβληματα του,να αποκαλυψει τα συναισθηματα του και τις ανησυχιες και τους φοβους του διχως να φοβαται την συναισθηματικη απορριψη και την καχυποψια και την ταμπελα, με την οποια ισως θα αντιμετωπιστει.
Αυτες οι συναισθηματικα αρνητικες συμπεριφορες δυστυχως τεινουν να αποτελεσουν καθεστως σε μια πλειαδα κοινωνικων συμπεριφορων και αντανακλαστικων.Το συντριπτικο αθροισμα των συνανθρωπων μας εχει κλειστει για τα καλα στον μικροκοσμο του,που περιλαμβανει ελαχιστους ανθρωπους,κατα τεκμήριο συγγενεις κι ελαχιστους αλλους,πραγμα που συνεπαγεται ακομη λιγοτερα συναισθήματα και ενσυναισθήσεις,εν τελει λιγοτερη ανθρωπια και κοινωνικοτητα.
Μια αξιολογη διαφοροποιηση και προταση σε τουτη την ιδιοτυπη,την αναμεσα σε πολυ κοσμο, απομονωση και αυστηρη και στειρα ιδιωτευση της ανυπαρκτης πλεον κοινωνικης ζωης,συνοχης και ευρωστιας-με την εννοια της μη συμμετοχης και της απουσιας του συνυπαρχειν και συνπασχειν-ειναι οι ομαδες ψυχοθεραπειας που δημιουργουνται και λειτουργουν σε διαφορες μορφες και πλαισια!Και αν καποιος αντιμετωπιζει με δυσκολια τον ορο ¨ψυχοθεραπεια¨ μπορουν να αναφερονται σαν ομαδες καθημερινης/ομαλης λειτουργικότητας.
Ειναι ενα προστατευμενο πλαισιο μεσα στο οποιο οι ανθρωποι μπορουν να εκφραστουν ,να συναισθανθουν,να απελευθερωθουν, να λυπηθουν,να κατανοησουν και να κατανοηθουν,να χαρουν και να λυπηθουν και γενικοτερα να ¨σχετιστουν¨ παραγωντας αποτελεσματα και για τους εαυτους τους και για τα αλλα μελη της ομαδας!
Σε αυτες τις ομαδες αναπαριστουνται και αναπαράγονται ολων των μορφων και ειδων οι εμπειριες ,οι αγωνιες,τα θελω,τα μπορω,τα εχω,τα δεν εχω,τα νιωθω και δεν εχω νιωσει,οι ψυχικοι και βιολογικοι πονοι,οι απογοητευσεις,οι πικρες και ανυμποριες.
Αλλα με μια ουσιωδη και ειδοποιο διαφορα:την ελλειψη του κινδυνου, της επωδυνης αυτοεκθεσης,της αδιαφοριας,του στιγματισμου και της σκληρης κριτικης.Με αυτες τις προυποθεσεις η ομαδα καθισταται ενα ειδος κοινωνικου αντιδραστηριου ,οπου μπορει ο καθενας να παρει μια αποψη,μια απαντηση,μια προταση,μια λυση,μια κατανοηση,μια εναλλακτικη σε κατι που απασχολει εντονα τη ζωη του,επηρεαζει την λειτουργικοτητα του,την προοδο του και τον αφηνει στασιμο,σε μια ζωη απραγη και καθηλωμενη.
Στο εχεμυθο,προστατευτικο και μη επικριτικο περιβαλλον της ομαδας ακομη και μια οξυτατη κριτικη δεν θα περιεχει την ντροπη και τον στιγματισμο αφου οτι συζητιεται θα μενει εκει στο συγκεκριμενο χωρο και με τα συγκεκριμενα ατομα διχως τα θεματα του καθενος να μεγαλωνουν και θεριευουν απο τους παραπανω ανασταλτικους παραγοντες.
Στη σημερινη ρευστη πραγματικοτητα με την ανασφαλεια διοχετευμενη σε ολες τις ανθρωπινες δραστηριοτητες και σε μεγαλο ποσοστο συνανθρωπων με τις αγωνιες,τα αδιεξοδα και τις βιαιότητες της καθημερινοτητας να γινονται αντιληπτές απο συνεχως αυξουμενο αριθμο ανθρωπων τετοιες ομαδες (παντα βεβαια με τις καταλληλες προυποθεσεις)καλιστα θα μπορουσαν να λειτουργουν σαν ενα ειδος θερμοκοιτιδας που θα ενδυναμωνει τα μελη της,θα ισχυροποιει την καθε προσωπικοτητα στις αναλογες κοινωνικες συνθηκες και μεσα απο την αλληλοκατανοηση και αλληλοταυτιση θα θωρακιζει καταλληλα τα μελη για καθε πιθανη αναποδια και δυσχερεια.
Περα απο την εμπειρια του καθενος μας σε θεραπευτικες ομαδες η και ομαδες καθημερινης και ομαλης λειτουργικοτητας μπορουμε ολοι να παραδεχθουμε οτι οι δυσκολιες αμβλυνονται και οι κακες ειδησεις και καταστασεις επαναπροσδιοριζονται σε πιο υγειη και αισιοδοξα πλαισια,μπορει να αναβληθουν και μεσω της αλληλεπιδρασης να διορθωθουν ακολουθωντας τη γεφυρα που εχει στηθει αναμεσα στην εσωτερικη (της ομαδας) και την εξωτερικη (της κοινωνιας) πραγματικοτητα.
Το περασμα μεσα απο την συμπαρασταση της ομαδας στην αναπαρασταση αυτης στην καθημερινοτητα εχει για ολους μας μονο θετικο πρόσημο...
Εξαλλου σε πολυ δυσκολοτερες συνθηκες και εποχες των¨Ελληνων οι κοινοτητες¨λειτούργησαν εξαιρετικα!
Προτεινομενη βιβλιογραφία:
Arhur Robbins-The Artist as therapist(1984)
Jennings,Ase Minde,Μασκες της ψυχής:Εκδοσεις Ελληνικα Γραμματα 1996 Irvin D. Yalom : «Το Δώρο της Ψυχοθεραπείας», εκδ. Άγρα, Αθήνα 2004.
Irvin D. Yalom : «Η Θεωρία και Πράξη της Ομαδικής Ψυχοθεραπείας», εκδ. Άγρα, Αθήνα 2006
Thomas Moore : «Η Φροντίδα της Ψυχής», Εκδ. Πατάκη, Αθήνα 2004.
Χόρχε Μπουκάϊ : «Να σου πω μια Ιστορία: Διηγήσεις που μ’ έμαθαν να ζω», Εκδ. Opera, Αθήνα 2008.Χόρχε Μπουκάϊ : «Ιστορίες να Σκεφτείς: Με τις ιστορίες κοιμούνται τα παιδιά και ξυπνάνε οι μεγάλοι», Εκδ. Opera, Αθήνα 2008.