Έγινε ενημέρωση: 8 Φεβ
Μιας και οι μέρες το καλούν είναι θεμιτό να ακουστούν δυό λόγια για τις καθημερινές σταυρώσεις των ανθρώπων και το "μάτωμα" που μπορεί να φέρει σε συμβολικό και πραγματικό επίπεδο, η Ανάσταση του Χριστού. Και πολύ περισσότερο η ποθητή λύτρωση και η ευκταια κάθαρση που όλοι προσδοκούμε. Όλοι λίγο, πολύ στοχεύουμε στην ζωή μας μια Ανάσταση, μια λύτρωση και μια απελευθέρωση από εκείνα που μας ταλαιπωρούν καθημερινά.
Τους δικούς μας σταυρούς, τους μικρούς ή πιο μεγάλους-τους καθημερινούς,του πιο υποφερτούς ή ανυπόφορους, τους καλά κρυμμένους ή και φανερούς.
Ο Ιησούς μας έδειξε με το παράδειγμά του-που έγινε και για τις δικές μας αμαρτίες-την οδό της αυτοθυσίας, της επιθυμητής ανθρώπινης ανωτερότητας κι έγινε σύμβολο εξαγνισμού και συγχώρεσης. Σε όλη την ζωή αλλά και στην πορεία Του προς τον Γολγοθά έδειξε την αφοσίωσή του στην αποστολή Του, δεν έκανε πίσω αν και σίγουρα ως και ‘Ανθρωπος θα ήθελε να αποφύγει όλη αυτή τη δοκιμασία.
Σιωπηρά εσωτερίκευσε τον κάθε του φόβο, συγχώρεσε όσους τον έβλαψαν, κατανόησε την ανθρώπινη μικρότητα, την κακία και την αγνωμοσύνη. Όντας σίγουρος για τον Εαυτό του και την αποστολή του, όπως και για την ορθότητα των διδαγμάτων του και των προθέσεών του βάδισε σε όλη την διαδρομή με όπλο και λάβαρό Του την υπερύψωση του πνεύματός Του και την νίκη του νοητικού και πνευματικού περιεχομένου επί της υλικής, της σωματικής και ανθρώπινης αδυναμίας.
Κατανόησε τις αδυναμίες των ανθρώπων, με αγάπη παρηγόρησε την Μητέρα του και δίχως την παραμικρή έπαρση ήταν εκ των προτέρων βέβαιος για την Αποστολή και την σημασία της πορείας και όλης της στάσης του,την ανάβασή του με το Σταυρό στον Γολγοθά.
Μας κάλεσε όλους εμάς που κουβαλάμε ο καθένας το δικό του σταυρό, να μην δειλιάσουμε, να μην εχθρευτούμε τους διπλανούς μας, να μάθουμε να συγχωρούμε και να υποσκελίσουμε τον φόβο, την ανασφάλεια και ενίοτε την μικρότητά μας. Η Βασιλεία των Ουρανών, η ενάρετη και συμπονετική ζωή που μπορούμε υποθετικά να την ορίσουμε όπως ο καθένας μας επιθυμεί αλλά και η κατάκτηση της δικής μας αρμονίας,της αυτογνωσίας και της ολοκλήρωσης έρχεται μονάχα μέσα από "προσωπικές σταυρώσεις" και δυνητικούς "Γολγοθάδες" Μέσα απο δοθείσες δικές μας προσωπικές μάχες, εγκράτειες μέσω των οποίων υποτάσσουμε τις σωματικές μας απολαύσεις και εναγώνιες προσπάθειες ενάντια στα βαθιά σκοτάδια της ανθρώπινης μας έλλειψης και τρωτότητας!
Αν θέλουμε να αντικρίσουμε την γαλήνη της Ανάστασης, την λύτρωση απο την μνησικακία και την εμπάθεια που μας ταλαιπωρούν θα πρέπει να τα υπερβούμε ολα αυτα ανυψώνοντας την ηθική μας υπόσταση και να βαδίσουμε σίγουροι για τον εαυτό μας και τον δρόμο μας, αδιαμαρτύρητα προς τον προσωπικό μας Γολγοθά… Δεν είναι τίποτα ο κάθε συμβολικός κι ατομικός μας Γολγοθάς για να τον τρέμουμε και να τον σκεφτόμαστε με φοβικό συναίσθημα… Με μια προϋπόθεση…να είμαστε ολοκληρωτικά δοσμένοι κι αφοσιωμένοι στο στόχο που έχουμε θέσει και τον οποιο υπηρετούμε με υπερηφάνεια και δίχως ιταμα κι υστεροβουλα σκεπτικά.
Τουναντίον… Οι μάχες αυτές και οι προσωπικές πορείες έχουν κατι το απίστευτα ενδυναμωτικο και ολότελα διεγερτικό εντός μας… Την δύναμη και την ιερότητα που νοιώθουμε για την αποστολή ή το καθήκον μας! Ο Γολγοθάς είναι ο μοναδικός δρόμος για μια ζωή με ουσία, με ενάρετους στόχους και λιγότερα προσωπικά οφέλη… Μονάχα από κει μπορείς να ατενίσεις το παντοτινό φως και την προσωπική σου "Ανάσταση". Και ποιός εν έχει έρθει άλλωστε αντιμέτωπος με "Γραμματείς και Φαρισαίους"; Με ευκαιριακούς ψευτοφίλους που έχουν μεγάλες ιδεες για τον εαυτό τους, με πληθώρα πόθων για τα υλικά αγαθά; Ποιοί δεν έχουμε για το χρήμα και τα προνόμια προδοθεί και ματαιωθεί; και πληγωθεί ανεπανόρθωτα; Και ποιον δεν τον έχουν απογοητεύσει οι άνθρωποι που αγαπούσε και εμπιστευόταν περισσότερο από όλους; Και ποιος δεν εχει δοκιμάσει την πικρία της αδικίας απο τα συστήματα και τους πάσις φύσης δικαστές στην ζωή του;
Γύρω μας υπάρχουν άνθρωποι που "σταυρώνονται" καθημερινά στη ζωή τους και σε αυτούς ο Ιησούς έδειξε ιδιαίτερη κατανόηση και αγάπη! Τέτοια που τους ταιριάζει!
Βάζοντας αυτούς σε προτεραιότητα ως προς την λύτρωση τους και την ανάκτηση της απολεσθείσας αξιοπρέπειάς τους, ο Ιησούς μας διδάσκει την πολύτιμη αξία της ενσυναίσθησης και της ειλικρινούς μετανόησης!
Για τους αμαρτωλούς,τους διωκόμενους, τους αδικημένους, τους άρρωστους και τους μη προνομιούχους.
Σε πολλές του αναφορές ο Ιησούς μας αναφέρει ότι ο πλούτος μας εμποδίζει να δούμε το εγώ μας με την καλή πλευρά του. Εξαιτίας του Αγνοούμε ξεδιάντροπα και αντιλαμβανόμαστε στρεβλά και μυωπικά τον διπλανό μας αδιαφορώντας αν κρυώνει,αν πεινάει κι αν υποφέρει…
Μας δίδαξε οτι την αθανασία την κατακτούμε όταν παρά τις δυσκολίες και τις σταυρώσεις που δεχόμαστε από λογής-λογής Ρωμαίους και Γραμματείς και Φαρισαίους, εμείς παραμένουμε σταθεροί στο στόχο, τις αξίες και τα ιδανικά μας.
Είναι αναπόφευκτο, όπως και οι σταυρωτές του Ιησού οι δικαστές και οι δήμιοί Του,
έτσι πιθανά και οι δικοί εχθροί μας αλλά και οι κάθε είδους σύγχρονοι διώκτες και βασανιστές να μην σέβονται και να μην λυγίζουν μπροστά στην ανωτερότητα των στόχων μας, την αποφασιστικότητά μας και την πίστη μας για το καλό και αγαθό.
Όμως αυτό είναι που οδηγεί την πορείας μας κι ατσαλώνει την θέλησή μας παρά τις προκλήσεις που θα δεχτούμε να μην λοξοδρομίσουμε και να μην δειλιάσουμε για χάρη επίπλαστων και πρόσκαιρων κερδών.
Εκείνη τη στιγμή κερδίζουμε την Αθανασία.
Αναμετριόμαστε με κάθε είδους θάνατο και βγαίνουμε νικητές.
Γιατί και η αυστηρώς ιδιωτεύουσα ζωή και σωρευτικά εγωκεντρική θάνατο αποτελεί…
Οπως και η μονομανής εσωστρέφεια των φροντίδων μας..
Μόνο έτσι απελευθερωνομαστε απο τα βάρη των ενοχών μας, τους φόβους της ζωής μας, τα ανθρώπινα πάθη και τα σύγχρονα άγχη.
Από την τυραννία του κακού μας εαυτού.. Που μας βασανίζει ανελέητα προκαλώντας μας να αναβιβασουμε τον εαυτό μας… "Κατ εικόνα και κατ’ ομοιωσιν"
Η Σταύρωση δεν είναι απλά και μόνο προϋπόθεση για την Ανάσταση, για την δημιουργία ελπίδας και σωτηρίας… Έχει από μόνη της το δικό της ξεχωριστό νόημα! Είναι αυτό της θυσίας, της απόλυτης προσφοράς στην ζωή και την ομορφιά της, είναι η αυταπαπάρνηση των γήινων και των υλικών και η νοηματοδότηση στη ζωή μας!
Δεν είναι άλλωστε καθόλου τυχαίο ότι ακόμη και για όλους εκείνους τους θνητούς,που θυσιάστηκαν για ευγενικούς σκοπούς με το πνεύμα τους και τις ιδέες τους… θεωρούμε γι αυτούς πως έχουν κατακτήσει την ΑΘΑΝΑΣΙΑ!!!
Σπουδαίο στη σύντομη αλλα περιεκτική ζωή του Ιησού πάνω στη Γη είναι και το νόημα της μετάνοιας που τόσο εκφραστικά και δεικτικά παρουσιάζεται…Με τον έναν ληστή που ζητούσε συγχώρεση των αμαρτιών του…
Αυτός ο ένας ληστής είναι ο πρώτος κάτοικος του Παραδείσου…!
Ας αναλογιστούμε κι εμείς τις δίχως αίρεση κι αναστολή καταδίκες που προσάπτουμε σε ανθρώπους μας δίχως να τους οφείλουμε καμία δεύτερη ευκαιρία… Κι Αναλογιζόμενοι την Σταύρωση του Ιησού παίρνουμε κουράγιο μέσα από τον πόνο Του και για τον δικό μας αγώνα, του πνεύματός μας ενάντια στα σαρκικά κελεύσματα, της ζωής με προσφορά στον αναξιοπαθούντα συνάνθρωπο έναντι των υλικών και των εφήμερων και επιφανειακών απολαύσεων, της ενσυνείδητης ζωής με ανθρωπιά και ιδανικά έναντι ψυχρά ωφελιμιστικής και μονόχνωτα υπολογιστικής με βάση τον εαυτό μας και λίγους κοντινούς μας ανθρώπους.
Για τις ψυχολογικές αλλαγές που μπορεί να γίνουν μέσα μας για την ανάδειξη της πνευματικής μας ανωτερότητας απαιτούνται θυσίες, αυτογνωσία και αυτοανάλυση, ταπεινότητα και κατακερματισμό της εγωιστικής μας προσωπικότητας που συνηθίζει να τα θέλει όλα δικά της…
ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ: "….και σας λέω είναι πιο εύκολο να περάσει μια καμήλα μέσα από το μάτι μιας βελόνας, παρά πλούσιος να εισέλθει στη Βασιλεία του Θεού"(19-24). Όταν έχουμε ταυτιστεί τόσο πολύ με τον πλούτο και τα υλικά αγαθά, αυτά μας αποτρέπουν να ταυτιστούμε με τον αληθινό εαυτό μας. Στην ζωή του Ιησού δεν παραλείπεται να στηλιτεύονται αρνητικά και οι χρηματιστές,οι "σαράφηδες" της εποχής εκείνης που σε συνεργασια με τους τοπικούς ιεράρχες είχαν κάνει εμπόριο μέσα στον ναό προς όφελός τους. Ο Ιησούς, όπως και σήμερα γίνεται άλλωστε, είχε δει την μικρότητα των ανθρώπων, την δυστυχία, το αλληλοκυνηγητό και τους πολέμους.
Κι όμως ο σημερινός άνθρωπος αν και καυχιέται για την χριστιανική του πίστη,κάνοντας μεγάλους σταυρούς και με φωναχτές κραυγαλέες εκδηλώσεις αυτής, παραδόξως τα δέχεται όλα αυτά κι άλλα το ίδιο απεχθή προβάλλοντας ως δικαιολογία τους φόβους του ή την αδιαφορία του για τον διπλανό του διοργανώνοντας το γνωστό σ.σ. εγώ θα σώσω τον κόσμο…;
Καταφανέστατα το νόημα της Σταύρωσης και η προσμονή της Ανάστασης παραμένουν επίκαιρα!
