Σαν διαφωνησουμε με κάτι δεν θα διστάσουμε ευθύς να καταδικάζουμε και χωρίς δεύτερη σκέψη να κατακρεουργησουμε λεκτικά ότι δεν μοιάζει με μας και δεν συνάδει στις δικές μας φόρμουλες και μαθημενες συμπεριφορες με τις οποίες υποτυπωδώς οργανώνουμε τον νου μας...
Θα αφορίσουμε καθετί που δεν αντικρύζει τις παγιωμένες και καλά αποθηκευμένες εικόνες μας...
Στολίζουμε με κάθε είδους προσβλητικά επίθετα αυτούς που δεν χωρούν στην αναμφισβήτητη ηθική μας...και το απαράμιλλο αξιακό μας σύστημα !!
Σαν οι μοναδικοί κάτοχοι της αλήθειας και οι δικαιωματικά κριτές και ελεγκτές των πάντων...
Εύκολα θα στήσουμε στον τοίχο εκείνον που πήρε ένα ψωμί και λίγο γάλα χωρίς να το πληρώσει...
Με βαρύγδουπες εκφράσεις θα σκυλεύσουμε το όνομα του κάθε φτωχοδιάβολου που παλεύει να επιβιώσει....και πιθανά να χορτάσει την πείνα του μικρού του παιδιού...
Με βδελυγμία και χωρίς αιδώ θα καταδικάσουμε κάποια ανθρώπινη ζωή που αυθαίρετα θεωρούμε κατώτερή μας...
Με παρρησία θα εναντιωθούμε σε κάτι που δεν γνωρίζουμε, έτσι απλά επειδή το κάνουν και πολλοί άλλοι...
Θέλουμε να νιώθουμε την υπεροχή και την ασφάλεια των πολλών και υπερθεματιζουμε σε μίσος και απανθρωπιά....
Δεν θα λυγίσουμε στο κλάμα ενός μικρού παιδιού γιατί είναι γυφτάκι ή προσφυγάκι....
Δεν θα φοβηθούμε να πονέσουμε έναν συνάνθρωπό μας γιατί δεν είναι καν χριστιανός...
Δίχως δισταγμό θα αναθεματίσουμε το κλεφτρόνι και θα του πούμε να πάει να δουλέψει...
Θα σιχαθούμε να χαϊδέψουμε τα μαλλάκια ενός παιδιού που κλαίει και κρυώνει γιατί είναι βρώμικα και άπλυτα κι ας ξέρουμε πως η ψυχή του είναι καθαρότερη από την δική μας....
Τον τιμώρησε ο θεός θα αναφωνήσουμε όταν κάποιον που δεν συμπαθούμε τον δούμε σε αναπηρικό καροτσάκι...
Καλά να πάθει ο χτεσινός μας γνωστός που κόλλησε κάποιο αφροδίσιο, αφού ήταν ομοφυλόφιλος, "ανώμαλος" και θα συμπληρώσουμε πως θα μας τιμωρήσειο θεός με αυτά που γίνονται...
Καλά να πάθει ο συνάδελφός μας που τον απέλυσαν χτες, μίλαγε πιο πολύ από ότι έπρεπε....κι ας είχε δίκιο, ας φρόντιζε τον κάθε κατατρεγμένο...
Αυτός θα σώσει τον κόσμο;
Θα μονολογησουμε.
Σίγουρα κάπου θα έφταιξε η όμορφη καθηγήτρια των αγγλικών και την χώρισε άντρας της...
Ποιός της είπε να μείνει έγκυος χωρίς να έχει παντρευτεί...να δούμε τώρα πως θα μεγαλώσει το παιδί της...ποιος ξέρει άραγε, να είναι δικό του;;;....
Θα έχει βρει κάποιον γκόμενο που της τα πληρώνει θα πούμε για την γειτόνισά μας, που ντύνεται όμορφα....
Και ποτέ δεν θα θαυμάσουμε το ωραίο.
Μας προκαλεί αναφυλαξια..
Τι περίμενες να βγει από αυτήν την οικογένεια...ή ναρκομανής ή κλέφτης θα γινόταν...
Σιγά μην πήρε αυτή με την αξία της το πτυχίο, σε κάποιον καθηγητή θα έκατσε και της το έδωσε....
Δεν την βλέπεις...σίγουρα θα κάνει βίζιτες, αλλιώς πως τα βγάζει πέρα με τέτοιο σπίτι...
Δεν κοιτάει τα χάλια του να ταΐσει τα παιδιά του, θέλει να κάνει και βόλτες...
Κάθονται νηστικοί οικογενειακώς αλλά αγοράζουν τα καλύτερα κινητά τηλέφωνα...
Τι το θέλανε το σκυλάκι, εδώ δεν έχουν να φάνε αυτοί...
Δεν την καταλαβαίνεις, ούτε κι αυτή δεν ξέρει με πόσους είναι παρέα και τους τα μασάει...
Δεν έχει πληρώσει το ρεύμα και μου θέλει και αυτοκίνητο ο τύπος που μένει απέναντι...
Καλά που βρήκαν τόσα χρήματα και πήραν και σπίτι, αυτοί μια ζωή πεινούσαν...
Θα είχε κάποιο γνωστό αλλιώς σιγά μην ήταν ικανή να βρει δουλειά στο δημόσιο τέτοια που είναι...ουτε το γυμνάσιο δεν έχει τελειώσει...
Φοράει τα ίδια ρούχα κάθε μέρα αλλά το κραγιόν και το βάψιμο δεν το ξεχνά...
Δεν έχει ξοφλήσει τα κοινόχρηστα αλλά τον καφέ του τον πίνει κάθε μέρα...
Κάποια ανθρωπόμορφα που σιχαίνονται,μισούν κ αποστρέφονται τον ίδιο τους τον εαυτό... Ζουν και αναπνέουν για να πληγωνουν και να κακολογουν, να συκοφαντουν,να πονούν τους διπλανούς τους!
Είναι και στην ανθρώπινη φύση, ο φθόνος και η ζήλια να είναι πολύ πιο άνετα εκφραζόμενα στον συνάνθρωπο μας.
Ο καλός λόγος μόνο εκτειθεται με δυσκολία και περνάει απο χίλια φίλτρα πριν να αποδοθεί...
Δυστυχώς είμαστε απίστευτα κυνικοί και εξόχως κακοποιητικοι στις κρίσεις μας για του αλλους, δίχως να έχουμε ιδέα για το πως διαβιεί ο καθένας...τι του λείπει, ποιές ανάγκες ή εκκρεμότητες του καλύπτει και ποιά κενά ή και ελλείμματα θέλει να δαμάσει εντός του...
Πάντως και σε καμία περίπτωση αυτά απ τα οποία κάποιος υποφέρει,σε καμια περίπτωση δεν είναι οξύτερα απο τα δικά μας που σκορπαμε αλόγιστα δηλητήριο σε κάθε μας κουβέντα για τους άλλους...
Γιατί όταν προβαίνουμε σε τέτοιες σκέψεις και εκστομιζουμε αυτές τις αξιολογικές κρίσεις, το μόνο σίγουρο που συμβαίνει είναι πως μια τέτοιας εμβέλειας κακία εκπορεύεται κι έχει αφετηρία στον εαυτό μας. Τον οποίο όχι απλά δεν αντέχουμε αλλά είμαστε σε ολοκληρωτική ρήξη μαζί του, με τον αρνητισμο να έχει ποτίσει τα πάνταμεσα μας και δίχως ίχνος αυτοεκτίμησης κι αυτοσεβασμου.
Κι αυτός ο κακιασμενος τρόπος που μας διακατέχει, μας διαφεντεύει και διατρανωνει περίτρανα την παντελή απουσία σχέσης με το είναι μας, τον εαυτό μας..
Θα τολμησω να χαρακτηρισω αυτήν την έρημο θετικών συναισθημάτων σαν την δυσχερέστερη μορφή αναπηρίας, ενός ψυχικού ακρωτηριασμού απο καθετί όμορφο και γλυκό και προπαντώς δηλωτικό μιας νοσογενους και ελλειμματικής προσωπικότητας που συγκρουσιακα και διαταρακτικα "τρώει τις σάρκες της"...
Μέχρι να χορτάσει δηλητήριο, να φαρμακωθει απο το μίσος που φυλάει για την ύπαρξή της...
Που είναι το ίδιο με κείνο της αδιαφορίας, της περιφρόνησης, της απουσίας και της ανυπαρξίας στην οποία την επέβαλαν και που και την ίδια είχαν μπολιασει...
Απλά αυτό που γεύτηκε, αυτό και θα κερνάει!!!